ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ #12

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ #12

Περιοδικό

Ιστορία της Τέχνης

CORPUS

Μαριάννα Καράλη, ακαδημαϊκή υπότροφος, Πανεπιστήμιο Κρήτης

«Σταχυολογώντας το φευγαλέο: η φωτογραφία στην υπηρεσία ενός ιμπρεσιονιστή ζωγράφου στην Ελλάδα του 1900»

Λία Γυιόκα. αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας και θεωρίας της τέχνης και του Πολιτισμού, ΑΠΘ

«Ο (κοινωνικός) ρεαλισμός στον Ερχομό της μικρής υπηρέτριας και τα ειδολογικά όρια της νεοελληνικής ηθογραφίας του 19ου αιώνα»

Δημήτρης Κεχρής, υποψήφιος διδάκτωρ ιστορίας και θεωρίας του κινηματογράφου, Ιόνιο Πανεπιστήμιο

 «Allan Sekula: Μηχανισμοί σημασιοδότησης της τεχνικής εικόνας και κριτικός ρεαλισμός»

TRANSLATIO

Meyer Shapiro Η φύση της αφηρημένης τέχνης (1937)

Μετάφραση: Άννυ Μάλαμα

ΞΕΝΙΑ

[Εδώ φιλοξενούνται κείμενα ιστορικών τέχνης που δραστηριοποιούνται εκτός Ελλάδας και έχουν κατά κανόνα γραφτεί σε ξένη γλώσσα. Τα κείμενα αυτά είτε είναι γραμμένα ειδικά για το περιοδικό είτε έχουν δημοσιευθεί την τελευταία πενταετία και αποτελούν ευγενική παραχώρηση του συγγραφέα τους. Τα κείμενα επιλέγονται και μεταφράζονται με ευθύνη της Σύνταξης.]

Dario Gamboni, ομότιμος καθηγητής ιστορίας της τέχνης, Université de Genève

«Οπτική ασάφεια και ερμηνεία»

Μετάφραση: Κάτια Παπανδρεοπούλου, επίκουρη καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης, Πανεπιστήμιο Πατρών

IN MEMORIAM

Andrew Hemingway, ομότιμος καθηγητής ιστορίας της Τέχνης, University College London *με τη συμβολή των Stephen Eisenman, Paul Jaskot, Barbara McCloskey και James van Dyke

«Otto Karl Werckmeister 1934-2023»

Μετάφραση: Μίμης Αλεξάνδρου,BA in Art History, Fordham University

EXCURSUS

Παναγιώτης Κ. Ιωάννου

«Ο Giordano Bruno και οι εικόνες»

ΠΗΓΕΣ / ΤΕΚΜΗΡΙΑ [Σε αυτό το τμήμα του περιοδικού δημοσιεύονται γραπτά τεκμήρια, εκδομένα ή ανέκδοτα, που υπέχουν θέση πρωτότυπης πηγής για την ιστορία της τέχνης. Εδώ θα περιλαμβάνεται λοιπόν ενδεικτικά «από τη μια, ένα παλαιότερο σώμα κειμένων περί τέχνης όπως τεχνικές οδηγίες για καλλιτέχνες, εγχειρίδια και οδηγούς για ειδήμονες, βιογραφίες καλλιτεχνών και κείμενα θεωρίας της τέχνης πριν από τη συγκρότηση μιας επιστημονικής ιστορίας της τέχνης [Kunstwissenschaft] και, από την άλλη, νεότερα περί τέχνης γραπτά, στο μέτρο που δεν διεκδικούν επιστημονικο-ακαδημαϊκό καθεστώς» [1] . Τα δημοσιευμένα τεκμήρια –όταν είναι ξενόγλωσσα– παρουσιάζονται σε ελληνική απόδοση ενώ τα αδημοσίευτα μεταγράφονται ή/και μεταφράζονται. Η δημοσίευση ή/και η μετάφραση των τεκμηρίων πραγματοποιείται με την ευθύνη της Σύνταξης, συνοδεύεται από σύντομη εισαγωγή και, όταν κρίνεται απαραίτητο, από πραγματολογικές παρατηρήσεις. Ο στόχος της δημοσίευσης των πηγών και των τεκμηρίων είναι διττός: από τη μια συλλέγεται ένα σώμα κειμένων χρήσιμων για την έρευνα ή τη διδασκαλία της ιστορίας της τέχνης και από την άλλη δίνεται ένα έναυσμα για την ενεργοποίηση του ενδιαφέροντος γύρω από ζητήματα που τις περισσότερες φορές, τουλάχιστον στη χώρα μας, δεν έχουν επαρκώς συζητηθεί.]

E. H. Gombrich, “Kunstliteratur” στο Atlantisbuch der Kunst: eine Enzyklopädie der bildendenKünste, Ζυρίχη, Atlantis Verlag, 1952, σσ. 665-679, αγγλ. μτφρ. Max Marmor, “The literature of art”, Art Documentation, 11, (1), Άνοιξη 1992, σσ. 3-8, το παράθεμα σ.3.

Giorgio Vasari O Βίος του Giorgione από το Καστελφράνκο, Βενετσιάνου ζωγράφου (1550, 1568)

Mετάφραση – σχόλια: Παναγιώτης Κ. Ιωάννου

Roger de Piles Η πλάστιγγα των ζωγράφων (1708)

Εισαγωγή – μετάφραση: Άννα Αδρασκέλα, υποψήφια διδάκτωρ ιστορίας της τέχνης, ΑΣΚΤ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

[Σε αυτό το τμήμα του περιοδικού παρουσιάζονται, με ευθύνη της Σύνταξης, πληροφορίες οι οποίες οροθετούν από βιβλιογραφική άποψη συγκεκριμένα ερευνητικά ζητήματα που αφορούν την ιστορία και τη θεωρία της τέχνης. Τα διάσπαρτα βιβλιογραφικά δεδομένα που συγκεντρώνονται εδώ και τα σύντομα συνοδευτικά σχόλια δεν στοχεύουν στη διεξοδική καταγραφή και αξιολόγηση των βιβλιογραφικών πληροφοριών αλλά στον λειτουργικό προσανατολισμό του χρήστη τους.]

Johann Joachim Winckelmann, Ιστορία της αρχαίας τέχνης. Πρώτες εκδόσεις και μεταφράσεις

Νίκος Δασκαλοθανάσης

ΒΙΒΛΙΑ

Νίκος Χατζηνικολάου, ομότιμος καθηγητής ιστορίας της τέχνης, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Evgenios D. Matthiopoulos (επιμ.), Art History in Greece: Selected Essays

Νίκος Χατζηνικολάου

Μαρία Βακονδίου, Όλγα Γκράτζιου (επιμ.), Η γλυπτική στη βενετική Κρήτη (1211-1669)

Αρετή Αδαμοπούλου, καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Έλενα Χαμαλίδη, Ιστορίες στο μεταίχμιο. Μοντερνισμός και πραγματικότητα στη μεταπολεμική ελληνική τέχνη

Γιάννης Κονταράτος, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών, ΑΣΚΤ

Κώστας Χριστόπουλος, Ο εθνοκεντρικός λόγος στη νεοελληνική τέχνη. Το έθνος ως εργαλείο ανάλυσης της τέχνης στη μεταπολεμική Ελλάδα

Μαρία Γ. Μόσχου, διδάκτωρ ιστορίας της τέχνης, ΕΚΠΑ

Σωτήρης Ε. Σπαθάρης, Τα απομνημονεύματά μου. Ανέκδοτα αυτοβιογραφικά κείμενα του λαϊκού καλλιτέχνη με εισαγωγή, επιμέλεια και επεξηγηματικά σχόλια του Γιάννη Κόκκωνα

Βασιλική Πετρίδου, ομότιμη καθηγήτρια ιστορίας της αρχιτεκτονικής, Πανεπιστήμιο Πατρών

Γιάννης Τσιώμης, Η Αθήνα ξένη στον εαυτό της. Η γέννηση μιας νεοκλασικής πρωτεύουσας

Σαπφώ Α. Μορτάκη, διδάκτωρ ιστορίας της τέχνης, ΑΠΘ

Ζωή Γοδόση, Οι εικαστικές τέχνες στη Φλώρινα την εποχή της Μεταπολίτευσης

Σπύρος Πετριτάκης, ακαδημαϊκός υπότροφος, ΑΣΚΤ

Andrei Pop, Δάσος Συμβόλων: Τέχνη, επιστήμη και αλήθεια στον μακρό 19ο αιώνα

Γεράσιμος Δ. Παγκράτης, καθηγητής ιστορίας και πολιτισμού της Ιταλίας, ΕΚΠΑ

Αλμπέρτο Μάριο Μπάντι, Risorgimento Μια ιστορία της ιταλικής εθνικής ενοποίησης 1796-1861

VARIA

Galina Dekova, μέλος της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών ‒ Παναγιώτης Κ. Ιωάννου

«Μία άγνωστη προσωπογραφία του Λύσανδρου Καυταντζόγλου»

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ – Β’ ΚΥΚΛΟΣ #update ✌️

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ

Β΄ κύκλος  2022/23

Ε΄ Συνάντηση 

Οι Ιστορικοί για την Έρευνα στην Ιστορία των Γυναικών και του Φύλου σας προσκαλούν στην πέμπτη συνάντηση του Β΄ κύκλου των «Συναντήσεων για την Ιστορία των Γυναικών και του Φύλου».

Θέμα: Απεικονίσεις γυναικείων μορφών στην τέχνη: μέσα από τα βλέμματα των θεατριών του 19ου αιώνα

Ομιλήτρια η Γλαύκη Γκότση, ιστορικός τέχνης

Σχολιάστρια η Έφη Αβδελά, ιστορικός

Συντονίζει η Άννα Πούπου, ιστορικός κινηματογράφου

Την Τρίτη 28/3/2023, ώρα 19:00 

διαδικτυακά στον σύνδεσμο https://authgr.zoom.us/j/98997310674?pwd=ejlWV0Q3aU9oT0lVWTNjKzB0MVJyQT09

και στο 

https://www.facebook.com/studiesonmasculinityandfemininity.gr/

#MoreInfo 👇

Γλαύκη Γκότση*

Απεικονίσεις γυναικείων μορφών στην τέχνη: μέσα από τα βλέμματα των θεατριών του 19ου αιώνα

Από τη δεκαετία του 1970 και μετά οι εικαστικές παραστάσεις γυναικείων μορφών έχουν αποτελέσει αντικείμενο διερεύνησης και ανάλυσης από τις φεμινίστριες ιστορικούς, θεωρητικούς και κριτικούς της τέχνης. Ο φεμινιστικός λόγος ασκεί κριτική στις υπάρχουσες εικόνες γυναικών, επινοεί νέες μεθόδους ερμηνείας τους, ή προτείνει εναλλακτικούς τρόπους απεικόνισης, πέρα από τους κυρίαρχους ανδροκεντρικούς. Τι συνέβαινε άραγε κατά τον 19ο αιώνα; Πώς αντιμετωπίζονταν οι παραστάσεις γυναικών στη ζωγραφική και στη γλυπτική από το γυναικείο κοινό; Οι θεάτριες της εποχής εκείνης αποδέχονταν ή αμφισβητούσαν τα έργα των καλλιτεχνών; Ποιους τύπους γυναικείων μορφών απέρριπταν, ποιους προτιμούσαν και γιατί; Σε ποιο βαθμό η στάση και η επιχειρηματολογία τους συναρτώνται με το φύλο ή με τα σύγχρονά τους αιτήματα για χειραφέτηση; Τα παραπάνω ερωτήματα πραγματεύομαι στην εισήγηση αυτή, αντλώντας από το βιβλίο μου Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900) (Θεσσαλονίκη, Νησίδες 2022), όπου μελετώ το γυναικείο κοινό της τέχνης στον ελληνικό 19ο αιώνα.

* Η Γλαύκη Γκότση είναι ιστορικός τέχνης, ακαδημαϊκή υπότροφος του ΔΙΠΑΕ και μέλος ΣΕΠ του ΕΑΠ. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της αφορούν κυρίως ζητήματα της νεότερης και της σύγχρονης τέχνης μέσα από την οπτική της ιστορίας των γυναικών και του φύλου.

** Η Έφη Αβδελά είναι ιστορικός, Ομότιμη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κρήτης.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της αφορούν την κοινωνική και πολιτισμική ιστορία του 20ού αιώνα και ειδικότερα την ιστορία του φύλου, του εγκλήματος και της ποινικής δικαιοσύνης, της νεότητας, των εθελοντικών συσσωματώσεων και της κοινωνικής προστασίας.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Γλαύκη Γκότση, Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900)

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου της

Γλαύκης Γκότση 

Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900),

εκδόσεις Νησίδες.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την 

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2023, ώρα 7 μ.μ.

στην αίθουσα συνεδρίων της ΕΣΗΕΜ-Θ (Στρατηγού Καλλάρη 5, 3ος όροφος)

Ομιλήτριες: 

Σάσα Λαδά, ομότιμη καθηγήτρια αρχιτεκτονικής, Α.Π.Θ.

Ηρώ Κατσαρίδου, ιστορικός τέχνης, διευθύντρια MOMUS, Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

Γλαύκη Γκότση, ιστορικός τέχνης – συγγραφέας                       

ΤΕΥΧΟΣ #11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2022 [ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2022]

*just published! 🎈

Εικόνα εξωφύλλου: Taring Padi, Λαϊκή δικαιοσύνη,
Κάσελ, documenta 15, 20 Ιουνίου 2022 (AFP).

[*Corpus; abstracts #11]

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ #11

Περιοδικό

Ιστορία της Τέχνης

Corpus

Σταύρος Αλιφραγκής

Ανακατασκευές της ιδανικής σοσιαλιστικής πόλης του μέλλοντος: αρχιτεκτονική, κινούμενη εικόνα και θεωρία του σχεδιασμού στην ΕΣΣΔ του Μεσοπολέμου

Η παρούσα μελέτη επιχειρεί μια ερμηνεία της κινηματογραφικής εικονογραφίας της πόλης στο έργο του Ντίζγκα Βέρτοφ Ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή (ΕΣΣΔ, 1929), με ταυτόχρονη αντιπαράθεση της ρητορικής της εποχής περί αστικών κέντρων στην ΕΣΣΔ. Υποστηρίζεται ότι ο κινηματογράφος του Βέρτοφ επιδιώκει να αρθρώσει έναν συνεκτικό λόγο γύρω από το φαινόμενο της πόλης, επεξεργαζόμενος έμμεσα στοιχεία από την αντιπαράθεση αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων πάνω σε ζητήματα χωροταξικής οργάνωσης και αστικής ανάπτυξης. Στο δίλημμα «πόλη vs μη-πόλη», ο Βέρτοφ πρότεινε ένα υβριδικό μοντέλο αστικότητας, συνθέτοντας το καλειδοσκοπικό πορτραίτο της ιδανικής, σοσιαλιστικής πόλης του μέλλοντος μέσα από αποσπασματικά ψήγματα πόλεων του παρόντος και του παρελθόντος.

Ο Σταύρος Αλιφραγκής είναι αρχιτέκτων μηχανικός. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (2004-2009), με θέμα την αναπαράσταση της ιδανικής σοσιαλιστικής πόλης στον κινηματογράφο του Ντζίγκα Βέρτοφ και τη μεταδιδακτορική του έρευνα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με θέμα τη δημιουργία βάσεων δεδομένων κινούμενης εικόνας και ήχου για την πόλη. [sa346@otenet.gr]

Ευγενία Αλεξάκη

Εκθέσεις που έγραψαν τη δική τους ιστορία (της τέχνης). Πολιτικές της μνήμης και τεχνοϊστορικά αφηγήματα στην πρώτη documenta

Η ιστοριογραφία των πρώτων εκθέσεων της documenta είχε, μέχρι πρόσφατα, επικεντρωθεί στο ρόλο της σε σχέση με την εδραίωση της νεοσύστατης Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Δυτική Γερμανία) καθώς και στο πώς η documenta λειτούργησε ως ένα κατεξοχήν εργαλείο της πολιτιστικής πολιτικής των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο. Παρόλο που η πρώτη documenta (1955) είχε προβληθεί ως η έκθεση «Stunde Null», ως η εκδήλωση που είχε σκοπό να αποκαταστήσει το καθεστώς των τεχνών που είχαν καταστραφεί από το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς (1933-1945), ο δυτικογερμανικός μύθος της «Stunde Null» δεν είχε αμφισβητηθεί όσον αφορά ειδικά την documenta και οι βιογραφίες ορισμένων από τους ιδρυτές της παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητες και ασύνδετες με τον ρόλο που μπορεί να διαδραμάτισαν στη διαμόρφωση και καθιέρωση μιας από τις πιο επιδραστικές διεθνείς διοργανώσεις σύγχρονης τέχνης. Με φόντο τη συνεχιζόμενη έρευνα σχετικά με το ναζιστικό παρελθόν ορισμένων από τους πρωταγωνιστές των πρώτων εκδηλώσεων της documenta, μια έρευνα που κυριάρχησε στην πρόσφατη έκθεση του Γερμανικού Ιστορικού Μουσείου με τίτλο «documenta. Politics and Art (Deutsches Historisches Museum, Βερολίνο, 18 Ιουνίου 2021 – 9 Ιανουαρίου 2022)», το παρόν άρθρο εξετάζει τι είδους ιστορία της τέχνης παρουσιάστηκε το 1955, δέκα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Κάσελ της Δυτικής Γερμανίας. Ποιοι καλλιτέχνες, και όχι μόνο καλλιτέχνες, έγραψαν αυτή την ιστορία; Τίνος η ιστορία ξεχάστηκε; Ποια είναι τα «ντοκουμέντα» και ποιοι οι μύθοι πίσω από τα έργα τέχνης που παρουσιάστηκαν σε αυτή την ιστορική έκθεση; Και ποιες πολιτικές/ιδεολογικές, καλλιτεχνικές, θεσμικές ή ακόμη και προσωπικές παράμετροι καθόρισαν τις ιστορικές αφηγήσεις της τέχνης των πρώτων εκδόσεων της documenta και πώς αυτές με τη σειρά τους επηρέασαν τις κύριες εκδοχές της ιστορίας της γερμανικής τέχνης του 20ού αιώνα και του ευρωπαϊκού μοντερνισμού;

Η Ευγενία Αλεξάκη είναι διδάκτωρ ιστορίας της τέχνης του Freie Universität Berlin. Εργάζεται ως διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Ως υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright πραγματοποίησε έρευνα σε ζητήματα κριτικού οπτικού γραμματισμού (visual literacy) στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Η τρέχουσα έρευνά της επικεντρώνεται στον ρόλο της τέχνης στη διεργασία του επώδυνου και τραυματικού ιστορικού παρελθόντος και σε σύγχρονες καλλιτεχνικές προτάσεις μνημόνευσης του Ολοκαυτώματος και των ναζιστικών εγκλημάτων. Από το 2020 έχει την επιμέλεια του εικαστικού-ερευνητικού σχεδίου της Άρτεμης Αλκαλάη «Έλληνες Εβραίοι επιζώντες του Ολοκαυτώματος». [eugeniaalexaki@yahoo.gr]

Άννα Αδρασκέλα

“Ut pictura poesis”: λόγος και εικόνα στη γαλλική θεωρία της τέχνης του 18^ου αιώνα

Η εναρκτήρια φράση της Ποιητικής του Οράτιου, «Ut pictura poesis», υπήρξε αντικείμενο διαφορετικών ερμηνειών και επί αιώνες αποτέλεσε τη βάση μίας διαμάχης ανάμεσα στον λόγο και την εικόνα η οποία είχε σημαίνουσες συνέπειες για την ιστορία και τη θεωρία της τέχνης. Στο παρόν κείμενο θα εξεταστούν ορισμένες όψεις αυτής της διαμάχης με σημείο εστίασης την περί τέχνης συζήτηση στη Γαλλία τον 18^ο αιώνα ενώ θα επισημανθεί και το ιστορικό όριο τούτης της αντιπαράθεσης, την ίδια ακριβώς περίοδο.

Η Άννα Αδρασκέλα είναι υποψήφια διδάκτωρ στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην ιστορία και ιστοριογραφία της τέχνης. [anadraskela@yahoo.gr]

Γλαύκη Γκότση, Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900)

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νησίδες το βιβλίο της Γλαύκης Γκότση Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900).

Το βιβλίο παρουσιάζει το γυναικείο κοινό της τέχνης κατά τον 19ο αιώνα στην Ελλάδα. Στις σελίδες του αποκαλύπτεται ένα σύνολο ανώνυμων και επώνυμων γυναικείων προσώπων, που ήρθαν σε επαφή με καλλιτεχνικά έργα και δημιουργούς, διατύπωσαν κρίσεις και εξέφρασαν τη γνώμη τους για το παρελθόν, το παρόν, ενίοτε και το μέλλον της τέχνης. Ποιες είναι οι γυναίκες αυτές και μέσα από ποιες διαδρομές καθίστανται θεάτριες της τέχνης; Ποιες εικαστικές παραστάσεις έλκουν ή απωθούν τα βλέμματά τους και κάτω από ποιες προϋποθέσεις; Με ποιον τρόπο και με τι είδους όρους αποτιμούν τα έργα που σχολιάζουν; Πώς τοποθετούνται απέναντι στις κυρίαρχες ιστορικές αφηγήσεις και αντιλήψεις περί καλλιτεχνικής δημιουργίας; Τα ερωτήματα αυτά επιχειρείται εδώ να απαντηθούν.

Με την αξιοποίηση δημοσιευμένων πηγών και αρχειακού υλικού η μελέτη εντοπίζει τις επισκέπτριες των καλλιτεχνικών εκθέσεων, αφουγκράζεται τις σχολιάστριες καλλιτεχνών και έργων, παρακολουθεί τις συγγραφείς πραγματειών και κειμένων για την αρχαία ή τη νεότερη τέχνη. Παράλληλα, εξετάζει τις απόψεις γνωστών προσωπικοτήτων της εποχής, όπως η Καλλιρρόη Παρρέν και η Καλλιόπη Κεχαγιά, αναδεικνύει την ποικιλία των ενδιαφερόντων και των θέσεων διαφορετικών θεατριών και επισημαίνει τον βαθμό στον οποίο το φύλο επηρεάζει τόσο το ύφος του λόγου και τα είδη της γραφής όσο και τη στάση του κοινού σε σχέση με θέματα όπως το γυμνό, οι εικαστικές απεικονίσεις γυναικείων μορφών, οι καλλιτέχνιδες.

The World’s Most Prestigious Art Exhibition Is Over. Maybe Forever. The German mega-show Documenta closes this weekend. Whatever comes next, it will never be what it was before. 🤓👇 #NYT

www.nytimes.com/2022/09/23/arts/design/documenta-15.html

Σε πλειστηριασμό το ιστορικό σπίτι-εργαστήριο του Σπύρου Βασιλείου

Η Ιλια Λακίδου, επιμελήτρια του ατελιέ του σπουδαίου ζωγράφου, αγιογράφου, σχεδιαστή και σκηνογράφου, απευθύνει SOS για την ιστορική οικία της οδού Γουέμπστερ 5, που στέγασε την καθημερινότητα και το έργο του επί 30 χρόνια αλλά πρόκειται να πλειστηριαστεί σήμερα.

https://www.efsyn.gr/tehnes/art-nea/329321_se-pleistiriasmo-istoriko-spiti-ergastirio-toy-spyroy-basileioy (*αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών)

περιοδικό Κρίση *Αφιέρωμα στις Μαρξιστικές προσεγγίσεις στην Ιστορία της Τέχνης

Κυκλοφόρησε το 10^ο τεύχος της εξαμηνιαίας επιστημονικής επιθεώρησης ΚΡΙΣΗ.

Στο περιοδικό ΚΡΙΣΗ δημοσιεύονται άρθρα τα οποία αποτελούν πρωτότυπες επιστημονικές συμβολές στο πεδίο τους. 

Το τεύχος περιλαμβάνει ειδικό αφιέρωμα με τίτλο «Μαρξιστικές προσεγγίσεις στην Ιστορία της Τέχνης» και φιλοξενεί τα παρακάτω άρθρα:

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ | Εισαγωγικό Σημείωμα: Μαρξιστικές προσεγγίσεις στην Ιστορία της Τέχνης.

ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ | Ιστορία της τέχνης και πάλη των τάξεων: Μια ανάγνωση.

ΛΟΥΙΖΑ ΑΥΓΗΤΑ | Θεωρίες για τη ριζοσπαστικότητα της σύγχρονης τέχνης, ή, τι συμβαίνει όταν η ιστορία της τέχνης ξεχνά τον Μαρξισμό.

ANDREW HEMINGWAY | Class Consciousness and the Crowd in American Realist and Socialist Art, c. 1905-40

ΝΙΚΟΣ ΠΕΓΙΟΥΔΗΣ | Ο καλλιτέχνης ως παραγωγός: Για μια νέα προσέγγιση της καλλιτεχνικής ριζοσπαστικότητας

ANNA-MARIA KANTA |Proletarian Drawing: West German Pedagogy’s Communicative Turn in the 1970s

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ | Βιβλιοκρισία: Μιχαήλ Λίφσιτς. Η φιλοσοφία της τέχνης του Καρλ Μαρξ. Αθήνα: Τόπος, 2018

Στοιχεία για τους συγγραφείς των άρθρων:

Η Χριστίνα Δημακοπούλου είναι Δρ. Ιστορίας της Τέχνης (Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών).

Ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης (Πανεπιστήμιο Κρήτης).

Η Λουίζα Αυγήτα είναι επίκουρη καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης (Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Σχολή Καλών Τεχνών, ΑΠΘ).

Andrew Hemingway είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης (University College London).

 Ο Νίκος Πεγιούδης είναι Δρ. Ιστορίας της Τέχνης (University College London).

Η Άννα-Μαρία Κάντα είναι Δρ. Ιστορίας της Τέχνης (University College London).

Ο Αλέξανδρος Δασκαλάκης είναι Δρ. Φιλοσοφίας (Université Paris 1 Panthéon Sorbonne).

Αναλυτικές πληροφορίες για όλα τα τεύχη μπορείτε βρείτε στην ιστοσελίδα της ΚΡΙΣΗΣ (e-krisi.gr) –  Επικοινωνία: info@e-krisi.gr

Η ΚΡΙΣΗ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ.

ΤΕΥΧΟΣ #10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2021 [ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2021]

*just published! 🤓💥

Ο Βλάσης Κανιάρης και ο Νίκος Κεσσανλής στην έκθεση «Τρεις
προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική», Θέατρο LaFenice, Βενετία, 1964. Ευγενική παραχώρηση Αρχείο Χρύσας Ρωμανού/Νίκου Κεσσανλή.

Vlassis Kaniaris and Nikos Kessanlis in the exhibition»Three
proposals for a new Greek sculpture», La Fenice Theatre, Venice, 1964. Courtesy: Chryssa Romanos/Nikos Kessanlis Archives.