Σεμινάρια Ιστορίας της Τέχνης
Νέος κύκλος σεμιναρίων Ιστορίας της Τέχνης πρόκειται να ξεκινήσει στο Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου στο πλαίσιο των στόχων του για τη διάδοση των Καλών Τεχνών.
Ο νέος κύκλος, που αρχίζει στις 5 Οκτωβρίου και θα ολοκληρωθεί στις 14 Δεκεμβρίου, περιλαμβάνει 6 σεμινάρια τα οποία έχουν σημείο αναφοράς πτυχές του έργου μεγάλων Ελλήνων δασκάλων του 20ού αιώνα: Γύζης, Μακρής, Γαλάνης, Μόραλης και Τσαρούχης.
Διάρκεια σεμιναρίων:
5 Οκτωβρίου – 14 Δεκεμβρίου 2016
Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται ανά 15 μέρες, κάθε Τετάρτη απόγευμα (5/10, 19/10, 2/11, 16/11, 30/11 και 14/12/2016) και ώρες 19:00-21:00
Συμμετοχή:
Κύκλος 6 σεμιναρίων 50 € – φοιτητές, άνεργοι και οι άνω των 65 ετών 30 €
Μεμονωμένο σεμινάριο 10 € – φοιτητές, άνεργοι και οι άνω των 65 ετών 6 €
Αριθμός συμμετεχόντων: 25
Παρέχεται βεβαίωση παρακολούθησης.
Εγγραφές & πληροφορίες:
Ηλεκτρονικά: info@zongolopoulos.gr ή https://www.eventbrite.com/e/-2016-tickets-27752400176
Τηλεφωνικά: 210-6712210, 210-6725879
Συντονισμός – Επιστημονικός υπεύθυνος: Αλέξανδρος Τενεκετζής, Ιστορικός Τέχνης.
Το πρόγραμμα των σεμιναρίων αναλυτικότερα:
Σεμινάριο 1ο
5 Οκτωβρίου 2016
Ο συγχρονισμός της Νεοελληνικής Τέχνης με τα κεντροευρωπαϊκά ρεύματα: η περίπτωση του Νικόλαου Γύζη
Στην ομιλία θα εξεταστεί η συμβολή του Νικόλαου Γύζη στη διαμόρφωση της νεοελληνικής τέχνης με γνώμονα τις εξελίξεις στη διεθνή ευρωπαϊκή σκηνή και ιδιαίτερα στο Μόναχο στο γύρισμα του 19ου προς τον 20ό αιώνα.
Εισηγητής: Σπύρος Πετριτάκης
Ο Σπύρος Πετριτάκης σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και έκανε μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στο ίδιο πανεπιστήμιο ενώ για τη διεξαγωγή της έρευνας διαμένει μόνιμα στο Βερολίνο.
Σεμινάριο 2ο
19 Οκτωβρίου 2016
Η Ελληνική Τέχνη των αρχών του 20ου αιώνα και η σύνδεση με τα διεθνή κινήματα
Έχοντας ήδη έναν σχεδόν αιώνα παράδοσης, η Νεοελληνική Τέχνη και οι κύριοι εκπρόσωποί της, μετά τη μεγάλη επιρροή από τη Σχολή του Μονάχου, αρχίζουν και στρέφουν το βλέμμα τους και προς άλλες κατευθύνσεις ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο προς έναν ελληνικό μοντερνισμό. Στην παρούσα ανακοίνωση θα εξεταστούν οι πολλαπλές σχέσεις των Ελλήνων καλλιτεχνών (Παρθένης, Γκίκας, Τσαρούχης, Μαλέας, Μόραλης, Μπουζιάνης, Γουναρόπουλος κ.α.) με τα κύρια ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά ρεύματα, αναδεικνύοντας την αντιπροσωπευτικότητα των τελευταίων στην καλλιτεχνική σκηνή μέχρι και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και τη σχέση κέντρου και περιφέρειας που αναπτύσσεται την ίδια στιγμή.
Εισηγητής: Αλέξανδρος Τενεκετζής
Ο Αλέξανδρος Τενεκετζής είναι ιστορικός τέχνης, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης και της Ένωσης Ελλήνων Τεχνοκριτικών (AICA). Είναι συνεργάτης της εταιρείας διαχείρισης ψηφιακού πολιτισμού, PostScriptum, ενώ υπήρξε επίσης επί σειρά ετών υπότροφος-ερευνητής στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών – Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας. Στα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντάσσεται η ιστορία της γλυπτικής του 20ού αι., της δημόσιας τέχνης, της δημόσιας μνήμης, καθώς και η ιστορία και η πολιτική των θεσμών της τέχνης, όπως μουσεία, εκθέσεις, συνέδρια Ιστορία της Τέχνης, σχολές Καλών Τεχνών και σχολές επιστημών των Τεχνών, για τα οποία έχει πλήθος δημοσιεύσεων.
Σεμινάριο 3ο
2 Νοεμβρίου 2016
Μέμος Μακρής: Αθήνα, Παρίσι, Βουδαπέστη και πάλι Αθήνα
Ο Αγαμέμνων (Μέμος) Μακρής (Πάτρα, 1913-Αθήνα 1995) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους γλύπτες του β΄ μισού του 20ού αιώνα. Η καλλιτεχνική δημιουργία του θα μπορούσε να χωριστεί σε τρεις μεγάλες περιόδους: η πρώτη ξεκινά από τη στιγμή που μπαίνει στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1935) και τελειώνει το 1950, οπότε εγκαθίσταται στη Βουδαπέστη διωγμένος από τη Γαλλία, όπου σπούδαζε με υποτροφία από το 1945. Η δεύτερη, μεγαλύτερη και σημαντικότερη περίοδος (1950-1978) είναι εκείνη της Ουγγαρίας. Ο Μακρής έζησε εξόριστος στη μεταπολεμική Ουγγαρία, σε μια περίοδο κατά την οποία η ανατολικοευρωπαϊκή χώρα αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του Ανατολικού Μπλοκ. Το όραμα του σοσιαλισμού, διεθνές, πανανθρώπινο, χωρίς να γνωρίζει σύνορα και πατρίδες, έγινε για τον Μακρή μια γλώσσα καλλιτεχνική, με γνώμονα και μοναδικό θέμα τον άνθρωπο, ενώ μια σειρά από μνημεία-δημόσιες αναθέσεις τον κατατάσσουν μεταξύ των πιο σημαντικών φωνών της σοσιαλιστικής ουγγρικής τέχνης: το Μνημείο Μαουτχάουζεν [1959-62] στην Αυστρία, το Μνημείο των Ούγγρων Εθελοντών της Διεθνούς Ταξιαρχίας [1969-70] στη Βουδαπέστη, το Μνημείο της Απελευθέρωσης [1974-75] στην πόλη Πετς, είναι μερικά από αυτά. Την τρίτη και τελευταία περίοδο αποτελούν τα χρόνια του επαναπατρισμού (1978-1993). Με την αναδρομική του έκθεση στην Πινακοθήκη το 1979, ο Μακρής επανασυνδέεται με το ελληνικό κοινό, ενώ μέσα στα επόμενα χρόνια, αναλαμβάνει στην Ελλάδα μια σειρά από μνημεία-ηρώα, που δείχνουν την πολυπόθητη από τον ίδιο αναγνώρισή του στην πατρίδα [ανδριάντες Ρήγα Φεραίου (1987) στον Βόλο, του Εμμανουήλ Παπά (1989) στη Θεσσαλονίκη κ.ά.].
Εισηγητής: Σπύρος Μοσχονάς
Ο Σπύρος Μοσχονάς είναι διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διδακτορική του διατριβή έχει τίτλο «Καλλιτεχνικά σωματεία και ομάδες τέχνης στην Ελλάδα κατά το α΄ μισό του 20ού αιώνα: η σημασία και η προσφορά τους» (Αθήνα 2010). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζουν στη νεοελληνική εκκλησιαστική τέχνη, σε ζητήματα τέχνης και αγοράς και στις σχέσεις Κράτους – εικαστικών καλλιτεχνών. Έχει συνεργαστεί με διάφορους φορείς (Τράπεζα της Ελλάδος, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Τράπεζα Πειραιώς, Πανεπιστήμιο Αθηνών κ.ά.) στην καταγραφή και μελέτη συλλογών έργων τέχνης, καθώς και με διάφορα Μουσεία και Πινακοθήκες (Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά κ.ά.) στη διοργάνωση εκθέσεων.
Σεμινάριο 4ο
16 Νοεμβρίου 2016
Ο χαράκτης Γαλάνης και προβλήματα πηγών γύρω από το έργο του
Στην παρούσα ομιλία θα παρουσιαστούν πτυχές του έργου του γαλλοτραφή Έλληνα χαράκτη, μέσα κυρίως από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σημερινός ερευνητής αναφορικά με την προσβασιμότητα και το είδος των πηγών που έχει στη διάθεσή του τόσο στην Αθήνα όσο και στο Παρίσι.
Εισηγητής: Άγγελος Δρακογιώργος
Ο Άγγελος Δρακογιώργος είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστήμιου της Βουργουνδίας (Université de Bourgogne), ενώ έχει κάνει το μεταπτυχιακό του στο Université Paris 8 Vincennes-Saint-Denis, Esthétique et Histoire des Arts Plastiques · Master d’Arts contemporains et des nouveaux medias. Το έργο του Δημήτρη Γαλάνη αποτελεί ένα από τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα.
Σεμινάριο 5ο
30 Νοεμβρίου 2016
Γιάννης Μόραλης, Η Μπιενάλε του 1958 και η στροφή στην αφαίρεση
Στην 29η Μπιενάλε της Βενετίας, με επίτροπο τον Τώνη Σπητέρη, η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από τον Γιάννη Μόραλη, τον Γιάννη Τσαρούχη και τον γλύπτη Αντώνη Σώχο. Μέχρι τότε η ζωγραφική του Μόραλη παραμένει ανθρωποκεντρική, συνεχίζοντας να αγωνιά για την αρτιότητα του παραγόμενου αποτελέσματος, επιμένοντας ωστόσο να πειραματίζεται με τρόπο γόνιμο με τους όρους της συνάντησης των επιχειρούμενων αναφορών στο παρελθόν με τις πρόσφατες καλλιτεχνικές κατακτήσεις. Η εμπειρία πάντως της Μπιενάλε φαίνεται να σηματοδοτεί τις νέες μορφικές αναζητήσεις του και το πέρασμα από την παραστατική τέχνη στην αφαίρεση, τη διαδικασία και τα αποτελέσματα των οποίων θα προσεγγίσουμε στην παρούσα ομιλία.
Εισηγήτρια: Άννυ Μάλαμα
Η Άννυ Μάλαμα είναι επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου. Επίσης, συνεργάζεται με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στο πλαίσιο του προγράμματος σπουδών «Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» (θεματική ενότητα ΕΠΟ 20: Ιστορία των τεχνών στην Ευρώπη). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, συλλογικούς τόμους και καταλόγους εκθέσεων αφορούν στις ιδιαιτερότητες της νεοτερικότητας, τις εκφάνσεις του μοντερνισμού και τους όρους που συγκροτούν το καλλιτεχνικό πεδίο στην Ελλάδα. Έχει πτυχίο Αρχαιολογίας (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), μεταπυχιακό (ΜΑ) στην Ιστορία της τέχνης (Α.Π.Θ.) και στην Πολιτισμική ιστορία (DEA, Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, με υποτροφία του Ιδρύματος Μιχελή) και διδακτορικό στην Ιστορία της τέχνης (Α.Π.Θ.). Επίσης, έχει παρακολουθήσει και αποφοιτήσει από το σεμινάριο μεταπτυχιακής επιμόρφωσης του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, σχετικά με την ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση ενηλίκων. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Ιστορία της Τέχνης (futura, istoriatechnisinfo.wordpress.com).
Σεμινάριο 6ο
14 Δεκεμβρίου 2016
«Ήταν κάποτε ένα παιδί που λάτρευε το θέατρο…»: ζητήματα έμφυλης ταυτότητας στο θεατρικό έργο του Γιάννη Τσαρούχη
Το ζωγραφικό έργο του Γιάννη Τσαρούχη έχει γίνει αντικείμενο μελέτης εδώ και πολλές δεκαετίες, με ποικίλες προσεγγίσεις. Εκτός όμως από τη ζωγραφική, κυρίαρχη δραστηριότητα στο έργο του είναι και το θέατρο, όχι μόνο ως φιλοτέχνηση σκηνικών και κοστουμιών, αλλά κυρίως ως ένας άλλος τρόπος θέασης του κόσμου. Στην παρούσα διάλεξη θα επιχειρηθεί να εξεταστεί το θεατρικό έργο του Τσαρούχη με άξονα τη διαμόρφωση της έμφυλης ταυτότητας και την έκφρασή της μέσα από το σύνολο της ενασχόλησής του με το θέατρο, που περιλαμβάνει τη φιλοτέχνηση σκηνικών και κοστουμιών, τη μελέτη και τις προτάσεις για χορογραφίες, τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία παραστάσεων, με έμφαση στο αρχαίο δράμα.
Εισηγήτρια: Άνη Κοντογιώργη
Η Άνη Κοντογιώργη εργάζεται ως ιστορικός τέχνης – επιμελήτρια στη Διεύθυνση Νεότερου Πολιτιστικού Αποθέματος και Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού από το 2005. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Πτυχίο Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας 1993, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Ιστορία της Τέχνης, 1998, Διδακτορικό Δίπλωμα 2006) και Θεατρολογία (Πτυχίο Τμήματος Θεάτρου 2013) Η διδακτορική της διατριβή πραγματεύεται τη σκηνογραφία της αρχαίας τραγωδίας στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Έχει εκδώσει μονογραφία με τίτλο «Η Σκηνογραφία του Ελληνικού Θεάτρου 1930-1960» και δημοσιεύει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους με θέματα σχετικά με την ελληνική τέχνη του 20ού αιώνα. Διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ως μέλος ΣΕΠ.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ 