Περιοδικό
Ιστορία της Τέχνης
ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
Οδηγίες για το κείμενο
1. Εκτενή κείμενα
Τo κείμενο πρέπει να στέλνεται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο προς το περιοδικό στο όνομα του διευθυντή Σύνταξης και στη διεύθυνση: ndas78@otenet.gr, να είναι γραμμένο στα ελληνικά σε μονοτονικό και απαραιτήτως σε μορφή Word 97-2003 (δηλαδή doc όχι docx), σε γραμματοσειρά Times New Roman Greek με γράμματα 12 στιγμών και διπλό διάστιχο (οι υποσέλιδες σημειώσεις με γράμματα 10 στιγμών και μονό διάστιχο). Η έναρξη κάθε νέας παραγράφου πρέπει να έχει εσοχή ενός εκατοστού. Το κείμενο πρέπει να έχει συνεχείς αριθμημένες σελίδες στο κάτω μέρος (στο κέντρο της σελίδας) και να φέρει τίτλο με σκιασμένα (bold) γράμματα. Ανά τακτά διαστήματα πρέπει κατά τη ροή του κειμένου να εμφανίζονται μεσότιτλοι με επίσης σκιασμένα (bold) γράμματα (η τελική επιλογή του τίτλου και των μεσότιτλων αποτελεί ευθύνη του διευθυντή Σύνταξης). Η έκταση των κειμένων μπορεί να κυμαίνεται από 6.000 έως 8.000 λέξεις, περιλαμβανομένων των αριθμημένων με συνεχή αρίθμηση υποσέλιδων σημειώσεων. Στη ροή του κειμένου πρέπει να εντοπίζονται με συνεχή αρίθμηση τα οικεία σημεία [εικ. 1, εικ. 2, εικ. 3…, με σκιασμένα (bold) γράμματα] όπου προτείνεται να ενταχθεί η κάθε εικόνα (εφόσον υπάρχουν εικόνες). Αριθμός προτεινόμενων συνοδευτικών εικόνων: 8-10. Για τις προδιαγραφές των εικόνων βλ. τον σύνδεσμο Οδηγίες για τις εικόνες. Ο συνολικός αριθμός των λέξεων πρέπει να αναγράφεται στο τέλος του κειμένου.
Το κείμενο πρέπει να συνοδεύεται από:
α. σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα [να αναφέρεται απαραιτήτως η τρέχουσα ιδιότητά του και ο θεσμός με τον οποίο συνεργάζεται (affiliation) ευκαιριακά ή μη, ο τίτλος και ο φορέας όπου υποστηρίχθηκε η διατριβή του, τα πλήρη στοιχεία της πιο πρόσφατης μονογραφίας που έχει (τυχόν) δημοσιεύσει, τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα καθώς και τα πλήρη στοιχεία επικοινωνίας: τηλέφωνα, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ταχυδρομική διεύθυνση] σε ξεχωριστό έγγραφο. Το περιοδικό δημοσιεύει ορισμένα στοιχεία του συγγραφέα που αφορούν την ερευνητική του εικόνα καθώς και την ηλεκτρονική του διεύθυνση.
β. περίληψη 100 λέξεων στα ελληνικά και στα αγγλικά σε ξεχωριστό επίσης έγγραφο.
2. Βιβλιοκρισίες, τεχνοκριτικά κείμενα
Oι βιβλιοκρισίες και τα τεχνοκριτικά κείμενα πρέπει να έχουν έκταση 1.000-1.500 λέξεις, να ακολουθούν τις προδιαγραφές για τα εκτενή κείμενα (με εξαίρεση την περίληψη) και να αναφέρουν όλα ανεξαιρέτως τα δεδομένα του βιβλίου (και την τιμή καταλόγου) ή της έκθεσης που κρίνεται. Όταν παρατίθενται παραθέματα, τίθενται εντός εισαγωγικών (με όρθια γράμματα) και ακολουθούνται από τον αριθμό σελίδας σε παρένθεση [πχ. σ. 98)]. Τα τεχνοκριτικά κείμενα πρέπει να συνοδεύονται από τρεις εικόνες σύμφωνα με τις προδιαγραφές του συνδέσμου Οδηγίες για τις εικόνες.
Γενικές παρατηρήσεις
Τα ονόματα ανθρώπων πρέπει να αναφέρονται πλήρως (ονοματεπώνυμο) και μόνο στην πρωτότυπη γλώσσα τους (πχ. Jackson Pollock) με εξαίρεση τα μη λατινογενή ονόματα που μπορεί να μεταγράφονται (πχ. Μαλέβιτς) ή όσα ακολουθούν καθιερωμένη γραφή στα ελληνικά (πχ. Βολταίρος). Τα τοπωνύμια μεταγράφονται κατά κανόνα στα ελληνικά (πχ. Νιου Χέιβεν, Κέιμπριτζ, Γκόα, Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες).
Οι θεσμοί (μουσεία, ιδρύματα, πανεπιστήμια) πρέπει να αναφέρονται στην πρωτότυπη γλώσσα τους (π.χ. Freie Universität), με πιθανή εξαίρεση όσα είτε έχουν καθιερωμένη ελληνική ονομασία (π.χ. Λούβρο) είτε η μετάφρασή τους κρίνεται λειτουργικότερη (π.χ. Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου). Επίσης, τα μη λατινογενή ονόματα μπορεί και να μεταφράζονται (πχ. Εθνικό Μουσείο Κίνας).
Όταν την ελληνική μετάφραση μιας έννοιας ή ενός όρου, σε εισαγωγικά ή όχι, ακολουθεί η πρωτότυπη γραφή της, η πρωτότυπη γραφή τίθεται σε παρένθεση και παρατίθεται με πλάγια στοιχεία [π.χ. «προς τέχνη βούλεσθαι» (Kunstwollen)]. Τα πλάγια δεν ισχύουν σε ανάλογη περίπτωση όταν πρόκειται για θεσμούς [π.χ. Βασιλικό Κολλέγιο των Χειρουργών του Λονδίνου (Royal College of Surgeons)].
Οι αριθμοί έως το εννέα γράφονται ολογράφως, κατόπιν με αραβικά ψηφία (10, 11, 12…). Οι ηγεμόνες αριθμούνται με τονισμένα κεφαλαία ελληνικά γράμματα (π.χ. Γεώργιος Δ΄, Κάρολος ΣΤ΄). Οι αιώνες (1ος αιώνας, 20ός αιώνας), οι χρονολογίες (9 μ.Χ., 1666) και οι αριθμήσεις (1., 2., 3., ή 5-7, 9-11) γράφονται με αραβικά ψηφία. Οι αριθμοί μετά το 1.000 (όταν δεν πρόκειται για χρονολογίες, π.χ. 1453) χωρίζονται με τελεία (π.χ. 1.156, 12.564). Επίσης: πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
Για τις συντομογραφίες χρησιμοποιούνται τελείες μεταξύ των γραμμάτων (π.χ., αλλά κτλ.) ενώ στα αρκτικόλεξα όχι (ΕΜΣΤ).
Οδηγίες για τις υποσημειώσεις
O εκθέτης της υποσημείωσης τοποθετείται πριν το σημείο στίξης. Για λειτουργικούς λόγους οι σημειώσεις πρέπει να είναι υποσέλιδες (και όχι σημειώσεις τέλους), δεν πρέπει να είναι εκτενείς, άρα στις σημειώσεις δεν πρέπει να αναπτύσσονται επιχειρήματα αλλά να μνημονεύονται κυρίως βιβλιογραφικές πηγές με ενδεχόμενα σύντομα σχόλια. Όπου είναι εφικτό κατά την αναφορά των βιβλιογραφικών πηγών μεταφράζονται οι ημερομηνίες και οι βραχυγραφίες.
Βραχυγραφίες
βλ.=βλέπε
σ.=σελίδα (με διάστημα μεταξύ σ. και αριθμού, πχ. σ. 12)
σσ.=σελίδες (με διάστημα μεταξύ σσ. και αριθμού, πχ. σσ. 12, 16, 114-117)
σημείωση: σημ.
σελ.=σελίδες (όταν γίνεται αναφορά σε συνολικό αριθμό σελίδων, πχ. σελ. 172).
εικ.=εικόνα
τ.=τόμος
τχ.=τεύχος
μτφρ.=μετάφραση
(επιμ.)=επιμέλεια (αλλά για καταλόγους, επιμέλεια: Άννα Καφέτση)
και άλλοι=κ.ά.
πρόλ.=πρόλογος
εισ.=εισαγωγή
σχ.=σχόλια
π.=περίπου (π. 1755)
λεπτ.=λεπτομέρεια
Ιαν.=Ιανουάριος
Φεβ.=Φεβρουάριος
Μάρτ.=Μάρτιος
Απρ.=Απρίλιος
Μάιος
Ιούν.=Ιούνιος
Ιούλ.=Ιούλιος
Αύγ.=Αύγουστος
Σεπτ.=Σεπτέμβριος
Οκτ.=Οκτώβριος
Νοέμ.-Νοέμβριος
Δεκ.=Δεκέμβριος
Οι μήνες στις πλήρεις ημερομηνίες δεν βραχυγραφούνται (π.χ., 20 Δεκεμβρίου 1977 αλλά τχ. 1, Δεκ. 1977). Οι εποχές επίσης δεν βραχυγραφούνται (π.χ. φθινόπωρο όχι φθιν.). Το αρχικό των εποχών γράφεται με πεζό, όχι με κεφαλαίο γράμμα.
Η μνεία στις υποσημειώσεις γίνεται κατά κανόνα μέσω κυριών ονομάτων (συγγραφέων, επιμελητών) άρα τα κύρια ονόματα (πρώτα το βαφτιστικό κατόπιν το επώνυμο) προηγούνται στη μνημόνευση (π.χ. Morag Bell κ.ά. (επιμ.), Geography and imperialism, 1820-1940, Μάντσεστερ, Manchester University Press, 1995).
1. Όταν πρόκειται για βιβλία, λεξικά, καταλόγους ή συλλογικά έργα στην πρωτότυπη γλώσσα τους η μνεία πρέπει να ακολουθεί την εξής σειρά:
Συγγραφέας, τίτλος, άλλοι πιθανοί συντελεστές, τόπος έκδοσης, εκδοτικός οίκος (εκδοτική σειρά), χρονολογία έκδοσης (σε παρένθεση πιθανή πρώτη έκδοση), π.χ. Νίκος Γ. Σβορώνος, Το ελληνικό έθνος. Γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού, πρόλ. Σπύρος Ι. Ασδραχάς, Αθήνα, εκδόσεις Πόλις (historia), 2004 ή Σοφία Καλοπίση-Βέρτη – Μαρία Παναγιωτίδη-Κεσίσογλου (επιμ.), Πολύγλωσσο εικονογραφημένο λεξικό όρων βυζαντινής αρχιτεκτονικής και γλυπτικής (ελληνικά-αγγλικά-αλβανικά-γαλλικά-γερμανικά-ιταλικά-ρουμανικά-βουλγαρικά-ρωσικά-σερβικά), Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2010 ή Κατάλογος έκθεσης, Βάλιας Σεμερτζίδης: 1911-1983, επιμέλεια: Νίκος Χατζηνικολάου, Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο οδού Πειραιώς), 2012. Όπως φαίνεται από το δεύτερο παράδειγμα (Σοφία Καλοπίση-Βέρτη – Μαρία Παναγιωτίδη-Κεσίσογλου) όταν υπάρχουν πάνω από ένας συγγραφείς τα ονόματά τους χωρίζονται με μεγάλη παύλα ενώ τα πιθανά διπλά τους ονόματα με μικρή.
2. Όταν πρόκειται για μεταφρασμένα βιβλία:
α. Για εκδόσεις πριν το 1950, Συγγραφέας, τίτλος, χρονολογία έκδοσης σε παρένθεση (όπως εμφανίζονται στο πρωτότυπο) και κατόπιν Συγγραφέας (εάν αποδίδεται με διαφορετικό τρόπο από τον πρωτότυπο), μεταφραστής (του ονοματεπώνυμου προηγείται η ένδειξη: μτφρ.), επιμελητής, τίτλος, άλλοι πιθανοί συντελεστές, τόπος έκδοσης, εκδοτικός οίκος (εκδοτική σειρά), χρονολογία έκδοσης (όπως εμφανίζονται στην μετάφραση), πχ. Aloïs Riegl, Stilfragen. Grundlegungen zu einer Geschichte der Ornamentik, (1893), γαλ. μτφρ. Henri-Alexis Baatsch – Françoise Rolland, πρόλ. Hubert Damisch, Questions de style: fondements d’une histoire de l’ornementation, Παρίσι, Hazan (collection 35/37), 2002.
β. Για εκδόσεις μετά το 1950 επισημαίνονται επιπλέον όλα τα δεδομένα του πρωτοτύπου, π.χ. Ε. Η. Gombrich, Art and Illusion. A Study in the Psychology of Pictorial Representation, Λονδίνο, Phaidon Press, 1988 (1960), μτφρ. Ανδρέας Παππάς, Τέχνη και ψευδαίσθηση. Μελέτη για την ψυχολογία της εικαστικής αναπαράστασης, Αθήνα, εκδόσεις Νεφέλη (βιβλιοθήκη της τέχνης), 1995.
3. Όταν πρόκειται
α. για άρθρα σε περιοδικά: Συγγραφέας «Τίτλος», Τίτλος περιοδικού, τόμος, (τεύχος), μην., έτος, αριθμοί σελίδων, π.χ. Jason Gaiger, “Hegel’s Contested Legacy: Rethinking the Relation between Art History and Philosophy”, The Art Bulletin, 93, (2), Ιούν. 2011, σσ. 178-194 (κατωφερή εισαγωγικά χρησιμοποιούνται για ελληνικούς τίτλους, ανωφερή για μη ελληνικούς). Πρέπει πάντοτε να αναφέρεται το σύνολο των σελίδων ενός άρθρου ή κειμένου. Όταν επισημαίνεται παράθεμα προστίθεται ο αριθμός σελίδας του παραθέματος, π.χ. Hans Baron, “Burckhardt’s Civilization of the Renaissance’ A Century after its Publication”, Renaissance News, 13, (3), Φθινόπωρο 1960, σσ. 207-222, το παράθεμα σ. 212. Τα αποσιωπητικά εντός παραθέματος τοποθετούνται σε τετράγωνες αγκύλες, […].
β. Για δοκίμια σε συλλογικούς τόμους: Συγγραφέας «Τίτλος», στο Όνομα επιμελητή (επιμ.), Τίτλος συλλογικού τόμου, τόπος έκδοσης, εκδοτικός οίκος, χρονολογία έκδοσης (σε παρένθεση πιθανή πρώτη έκδοση), αριθμοί σελίδων, π.χ. Svetlana Alpers, “Style is what you make it: the visual arts once again” στο Berel Lang (επιμ.), The concept of style, Ithaca (NY), Cornell University Press, 1987 (1979), σσ. 137-162.
Όταν η μνεία πραγματοποιείται στις υποσημειώσεις για πρώτη φορά, αναγράφονται τα πλήρη στοιχεία της βιβλιογραφικής πηγής, όπως αναφέρεται πιο πάνω. Όταν ήδη μνημονευμένη πηγή ξανασυναντιέται σε επόμενη σημείωση αναφέρεται το ονοματεπώνυμο του συγγραφέα, οι τρεις ή τέσσερις πρώτες λέξεις του τίτλου ακολουθούμενες από αποσιωπητικά και ο αριθμός σελίδας. Δεν χρησιμοποιούνται συντομογραφίες λατινικές (π.χ., ibid., et al.) ή ελληνικές (π.χ., ό.π.), παρά μόνο εντός της ίδιας σημείωσης (π.χ.[1]). Όταν μνημονεύεται εκ νέου μεταφρασμένο βιβλίο η μνεία γίνεται μέσω του πρωτότυπου τίτλου (παρότι αφορά τη μετάφραση π.χ.[2] και[3]).
Για τις δικτυακές πηγές αναγράφεται η πλήρης διεύθυνση και η (ημερομηνία πρόσβασης), π.χ. Jaynie Anderson, “Morelli, Giovanni” στο Grove Art Online. Oxford Art Online, http://www.oxfordartonline.com/subscriber/article/grove/art/T059567 (πρόσβαση: 5/3/2011).
Ο συγγραφέας φέρει την ευθύνη για την πλήρη μνημόνευση των εικονογραφικών, βιβλιογραφικών ή άλλων πηγών του και είναι επίσης υπεύθυνος για την εξασφάλιση (όπου είναι αναγκαίο) του δικαιώματος χρήσης τους. Η λήψη των παραπάνω Οδηγιών σημαίνει και την αποδοχή από τον συγγραφέα της πολιτικής δημοσίευσης του περιοδικού.
[1] Hans Belting, Das Ende der Kunstgeschichte?, Μόναχο, Deutscher Kunstverlag, 1984 (1983), αγγλ. μτφρ. Christopher S. Wood, The end of the history of art?, Σικάγο, University of Chicago Press, 1987, του ίδιου, “Otto Demus. 1902-1990”, Dumbarton Oaks Papers, 45, 1991, σσ. vii-xi.
[2] Geert Mak, In Europa: reizen door de twintigste eeuw, Αμβέρσα, Uitgeverij Atlas, 2004, μτφρ. Ινώ βαν Ντάικ-Μπαλτά – Χέιρτ Μακ, Στην Ευρώπη. Ταξίδια στον 20ο αιώνα, Αθήνα, Μεταίχμιο, 2007, σ. 224.
[3] Βλ. Geert Mak, In Europa: reizen door…, σσ. 201-202.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ 