Η τέχνη και η ιστορία της σε ψηφιακό περιβάλλον #asfa #apollonis

Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ως εταίρος της εθνικής υποδομής ΑΠΟΛΛΩΝΙΣ που απαρτίζεται από τα δύο δίκτυα clarin:el και DARIAH-GR/ΔΥΑΣ και υποστηρίζει και προωθεί τις ψηφιακές ανθρωπιστικές επιστήμες και τέχνες, και τη γλωσσική τεχνολογία και καινοτομία στην Ελλάδα, σας προσκαλεί σε Εκδήλωση-Συζήτηση με θέμα:

«Η τέχνη και η ιστορία της σε ψηφιακό περιβάλλον»

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2021

Ώρα: 16:00-18:30

Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά, μέσα από την εφαρμογή Microsoft Teams. Ο σύνδεσμος παρακολούθησης είναι:

https://teams.microsoft.com/l/meetup-join/19%3amwZ2FW97Z0-J_vPwFz7r2hAs7cM_VL-YMU_kJwn0SRA1%40thread.tacv2/1630917319894?context=%7b%22Tid%22%3a%22faab4f7a-99c8-4a31-b791-50812fa15afc%22%2c%22Oid%22%3a%22b87ce8eb-e3fd-4a74-9c02-1dec8c9e45b6%22%7d

Επισυνάπτεται η Πρόσκληση και το Πρόγραμμα

ASKT-Apollonis-programmaDownload

Daniel Cordier et l’art : l’héritage immense d’un autodidacte 🎧🎥 #franceculture

26/11/2020 (MIS À JOUR À 06:50)

Par Anne Lamotte

C’est cette après-midi qu’un hommage national est rendu dans la cour des Invalides à Daniel Cordier, Compagnon de la Libération, ancien secrétaire de Jean Moulin qui l’initie à l’art. Après la guerre, il devient un formidable collectionneur, directeur de galerie et mécène.

Daniel Cordier, au premier plan, et Jean Dubuffet à l’inauguration de la galerie de Francfort le 9 décembre 1958• Crédits : Richard Koll – Maxppp

Quand Daniel Cordier rencontre Jean Moulin à Lyon en 1942, il a 22 ans et n’a jamais mis les pieds dans un musée. De son côté, le préfet est un passionné. Il dessine, collectionne, choisit notamment “marchand d’art” comme couverture, ouvre même une galerie à Nice. L’art devient alors un sujet de conversation récurrent entre les deux hommes. Par goût et à la terrasse d’un café ou dans un wagon de métro cela évite les soupçons. Le préfet offre Histoire de l’art contemporain de Christian Zervos à son jeune secrétaire et lui répète, c’est promis, qu’un jour ils iront ensemble visiter le Prado, d’après lui l’un des plus beaux musées du monde. 

Agé de 100 ans, le grand résistant Daniel Cordier, compagnon de l'Ordre de la Libération, vient de nous quitter. Il avait fait don au @museeML il y a quelques temps du livre d'art que Jean Moulin, son "patron" dans la Résistance, lui avait offert. pic.twitter.com/nBmUIPnjht

— Musée de la Libération de Paris-Leclerc-Moulin (@museeML) November 20, 2020

C’est seul que Daniel Cordier finit par admirer à Madrid, stupéfait, les chefs-d’œuvre de Goya, Bosch ou Dürer. «La plus grande rencontre de ma vie» dira-t-il. 

Alors en 1946, après avoir démissionné de la DGER, la Direction Générale des Études et Recherches – le service du Renseignement français – et qu’une nouvelle vie s’offre à lui, c’est vers l’art qu’il se tourne :

Un jour, j’ai acheté une boîte de peinture à l’huile et des petites toiles, j’ai commencé à faire de la peinture et ça m’a passionné (…) Sauf que mon dessin est nul, la couleur est à peu près identique, et que, malheureusement, bien que j’ai fait huit ans… huit ans de peinture, je suis incapable de faire de la peinture !»  (A Voix Nue, Jerôme Clément, 2013)

Mais il est capable de la collectionner. Pendant ces huit années d’apprentissage, Daniel Cordier, le curieux, le boulimique achète. Sa première acquisition, c’est une toile abstraite de Jean Dewasne. Suivent notamment quinze toiles du jeune Nicolas de Staël d’un coup !  Huit ans à l’issue desquels il n’a plus un sou mais il ne se résout pas à vendre. 

«Il a pris des risques artistiques considérables»

Il préfère ouvrir sa propre galerie en 1956 à Paris, rue de Duras, dans le 8e arrondissement. Il déménage vite rue de Miromesnil, pas très loin de là. Un nouvel endroit qu’il inaugure avec un certain Jean Dubuffet, un ami, concepteur de l’Art Brut. L’exposition, intitulée «Célébration du Sol», présente des toiles du genre de celle que l’on peut voir aujourd’hui à la galerie parisienne Jeanne Bucher Jaeger*. L’oeuvre date de 58. Son titre : “Topographie, pierres sur le chemin”. Une surface brune où viennent se coller des petites formes plus ou moins rondes. On dirait la surface de la lune. “Il y a une espèce de vitalité et d’extraordinaire vitalité dans cette oeuvre” commente Emmanuel Jaeger, le directeur de la galerie, admiratif, “personne ne regarde ce travail à l’époque, il faut le savoir, personne !”. 

Façade de la galerie de Daniel Cordier au 8 rue de Miromesnil dans le 8ème arrondissement, photo issue du site du musée des Abattoirs de Toulouse de Paris • Crédits : Inconnu

Personne sauf Daniel Cordier qui se passionne aussi pour les toiles folles de l’artiste yougoslave Dado, pour Bernard Réquichot l’écorché vif. Inconnus à l’époque. «Il a pris des risques artistiques considérables» insiste Emmanuel Jaeger, «mais c’était plus fort que lui, il fallait qu’il les montre, il fallait qu’il défende leurs oeuvres«. 

Comme il défendra celles d’Henri Michaux, Hans Bellmer ou Roberto Matta. Il compte une vingtaine d’artistes, émergents ou plus installés, sous contrat. Et ça marche : 

Il y avait beaucoup de monde, j’avais environ trois, quatre mille personnes par mois pour voir les expositions, ce qui était énorme à l’époque. 

Très vite, Daniel Cordier ouvre une succursale à Francfort puis à New-York. Et ce n’est pas pour rien si en 1959 c’est sa galerie qu’André Breton et Marcel Duchamp choisissent pour EROS, l’Exposition inteRnatiOnale du Surréalisme, dernière expo du groupe, où les Parisiens ont la chance de découvrir les Américains Robert Rauschenberg et Jasper Johns. 

Vernissage de l’Exposition InteRnatiOnal du Surréalisme, EROS, à la galerie Daniel Cordier, 1959, photo issue du site du musée des Abattoirs de Toulouse • Crédits : Inconnu

Mais en 1964, nouvelle surprise, nouvelle rupture.

«Pour prendre congé…»

En effet, après «huit ans d’agitation«, Daniel Cordier, l’imprévisible, baisse le rideau. Il adresse une lettre restée fameuse, «Pour prendre congé»,à ses 6 000 contacts dans le milieu. Il y déplore la crise financière, le marché de l’art frappé par une spéculation de plus en plus forte, le goût «sans danger» des collectionneurs français et puis ce n’est plus à Paris que cela se passe, prédit-il, mais à New York : 

Je suis resté un an sans vendre un dessin ! Qu’est-ce que vous auriez fait ? Ça me coûtait 30 millions par an de frais ! (…) ma banque était prête à faire crédit mais j’allais où ? (…) Il y avait de plus en plus de monde dans la galerie, mais qu’est ce que vous voulez faire… Finalement, j’ai décidé de tout garder, des milliers d’œuvres, d’arrêter, et je n’ai jamais regretté ! «

Carton d’invitation de l’exposition «huit ans d’agitation» à la galerie Daniel Cordier, 1964, issu du site du musée des Abattoirs de Toulouse• Crédits : Inconnu

Il continue néanmoins d’acheter «maladivement» et choisi de léguer en masse. Celui qui à 22 ans n’y connaissait rien est à l’origine d’une des plus grandes donations d’œuvres d’art à l’Etat français. 

Plus de 1300 oeuvres en donation : «vertigineux «

Nous sommes en 1973. Daniel Cordier a 53 ans, des oeuvres partout chez lui et fait partie de la commission d’acquisition du Musée National d’Art Moderne. Alors l’idée germe : pourquoi pas une donation? Et le voilà qui entame une vie de mécène. «Cet homme était absolument extraordinaire, c’était un bienfaiteur. Pas seulement un donateur mais aussi ce qu’on peut appeler un philanthrope» s’émeut Bernard Blistène, le directeur du Musée National d’Art Moderne au Centre Pompidou, impressionné par le nombre d’oeuvres que Daniel Cordier donne tout au long de sa vie à l’institution, mille trois cent cinquante six, «proprement vertigineux» , et par leur qualité : Arman, Viala, Tàpies ou Brassaï… Et s’il y a des «trous», qu’à cela ne tienne, il les comble !

«Il lui est même arrivé d’aller acquérir des oeuvres – je songe à une très grande sculpture – magnifique d’ailleurs de César de la série des Championnes – en disant «il faut cette pièce, elle est essentielle et vous ne l’avez pas !»

Daniel Cordier commente à Jack Lang, alors ministre de la Culture, l’un des 300 tableaux dont il vient de faire donation au Musée National d’Art Moderne au Centre Pompidou, le 21 novembre 1989 • Crédits : Jean-Loup Gautreau – AFP

Daniel Cordier guidé par l’amour de l’art et aussi par un certain sens du devoir d’après Bernard Blistène : 

«C’est aussi quelqu’un qui, sa vie durant, a eu une certaine conscience de l’État. La conscience de l’État, il l’a certainement eu aux côtés du préfet résistant Jean Moulin et il l’a eu sans doute plus tard encore quand il s’est dit qu’il ne pouvait pas garder à l’abri du regard des autres toutes ses œuvres qu’il avait accumulées.

Toutes ses toiles donc, et tous ses objets aussi. Car Daniel Cordier, un peu à la manière des surréalistes, amasse des trouvailles venues de toutes les époques, tous les continents. Hache préhistorique, masque d’abattage, vertèbre de baleines, pic d’espadon, fétiche, totems ou faux cols de chemise… Une collection en forme de cabinet de curiosité dont la grande majorité des oeuvres est mis en dépôt aux Abattoirs, musée-Frac Occitanie Toulouse, qui renouvelle sans cesse son accrochage au gré d’expositions à thème. 

Daniel Cordier et Alain Mousseigne alors directeur du musée des Abattoirs à l’occasion de l’exposition «Les Désordres du Plaisir», Toulouse, 2009• Crédits : Jean-Claude Planchet

«C’est très très large» s’enthousiasme Annabelle Ténèze, la directrice de l’établissement, «et je vous avoue que tourner les prospectus pour regarder les objets, c’est une surprise permanente ! «.  Le cahier des charges légué par Daniel Cordier ? : «soyez libre et soyez libre comme je l’ai été. Un sacré cahier des charges !». 

À RÉÉCOUTER

À VOIX NUE Les vies de Daniel Cordier (4/5) : «Le courage je ne sais pas ce que c’est, je vis. Je suis qui je suis.»

* qui présente actuellement les oeuvres de Mark Tobey, autre artiste présent dans la collection Daniel Cordier  

Anne Lamotte

[source: https://www.franceculture.fr/peinture/daniel-cordier-et-lart-lheritage-immense-dun-autodidacte ]

Aujourd’hui aura lieu la cérémonie d’hommage à Daniel Cordier, compagnon de l’Ordre de la Libération qui s’est éteint le 20 novembre dernier. Elle se tiendra dans la cour de l’Hôtel des Invalides et sera présidée par Emmanuel Macron.

— Musée de la Libération de Paris-Leclerc-Moulin (@museeML) November 26, 2020

#OpenCall for Participation – Seminars on Hydra, Greece / Exhibition Histories from the 17th century to the present / Athens School of Fine Arts & Hydra 21

 

1^ST Seminar with ASAD RAZA

Τitle: WHAT DO EXHIBITIONS DO?

5-8 September 2019 (ASFA, Hydra Annexe)

 

The seminar series Exhibition Histories from the 17th century to the present and its parallel events will include presentations focused on the histories of temporary exhibitions, with an emphasis on contemporary theoretical and historical approaches to this topic. The histories of exhibitions have been attracting the interest of a steadily growing number of researchers in recent years. Today, the histories of exhibitions are recognized as significant tools for art history and have played a formative role in recent developments within the discipline.

Invited keynote speakers will present their research and practice to a broad public, which will have the chance to discuss various issues surrounding art exhibitions and their histories.

The seminars will take place on the island of Hydra (Saronic Gulf, nearby Athens) at the annexe of the Athens School of Fine Arts (ASFA) under the auspices of ASFA and in collaboration with the not-for-profit organisation Hydra 21.

The seminars and talks will include, but are not be limited to, the following topics:

• Historiography: shared questions, issues and other parameters in the study of the histories of exhibitions from the 17th century to the present
• Genealogies and developments of questions that have motivated art historians’ interest in the histories of exhibitions
• Revisions of established or canonical perspectives in art history through the study of histories of exhibitions
• The case of Greece: interests and omissions, current research and future prospects
• Archival research
• Oral histories of exhibition curating, exhibition production, visitors’ experiences etc.
• National and international networks of artists and curators, collaborations and curatorial collectives
• Collectors, patrons, sponsors and their roles in the organisation of exhibitions
• Art criticism and exhibition histories
• Exhibition catalogues (various kinds, their historical development)
• Exhibition categories and their histories (monographic shows, group shows, retrospectives, thematic shows, shows of artists’ groups and movements, etc.)
• Theoretical, critical and historical publications and bibliographies of the last decade
• The contemporary art curator as researcher of exhibition histories (publications, restagings, archives of historical examples)
• The exhibition as research and as ‘living’ archive
• Large international exhibitions
• Overlooked or forgotten examples of exceptional shows
• Propaganda and national narratives through exhibitions
• Censorship
• Blockbusters
• New types and categories of interdisciplinary exhibitions [exhibitions as conferences, public programmes, discussions, internet shows, etc]
• The Exhibition as artistic medium

 

The first seminar of the series is conceived and hosted by ASAD RAZA with the title:

WHAT DO EXHIBITIONS DO?

The seminar will take place on the island of Hydra, Greece from Thursday, 5 September to Sunday, 8 September 2019. It will cover the topic of WHAT DO EXHIBITIONS DO? in various ways, including discussion, reading, movement exercises and cooking. It will be in the form of a 4-day workshop. There will not be a reading list but Asad Raza will bring certain quotes to discuss, that will be relevant to the theme of the seminar.

 

On Wednesday, 4 September 2019, prior to the commencement of the seminar in Hydra, there will be a round-table discussion open to the public with Asad Raza and the organisers of the Exhibition Histories events to take place in Athens (ASFA). Selected participants are also encouraged to attend this discussion.

 

ASAD RAZA BIOGRAPHICAL SKETCH

Asad Raza (born in Buffalo, USA; lives in New York and Leipzig) combines experiences, human and non-human beings, and objects in his work. Often exploring the idea of dialogue and rejecting disciplinary boundaries, Raza conceives of exhibitions as metabolic entities composed of active scenarios. For Untitled (plot for dialogue), he installed a tennis-like game in a deconsecrated sixteenth-century church in Milan, complete with coaches and iced tea. Root sequence. Mother tongue–exhibited at the 2017 Whitney Biennial, the Rockbund Museum in Shanghai, and the Grimaldi Forum in Monaco–is a forest of twenty-six living trees with human caretakers as well as objects belonging to them. Schema for a school is an ongoing series of experimental schools realized inside exhibition settings, at the Ljubljana Graphic Art Biennial in 2015, at the Palais de Tokyo in 2016, and at Prelude to the Shed in New York City in 2018. Raza premiered his film Minor History at the International Film Festival Rotterdam in 2019. Currently he is preparing the 34^th Kaldor Public Art Project in Sydney, Australia, a new work entitled Absorption. Raza’s works often inhabit or create intimate settings. The Bedroom, first shown at the 2018 Lahore Biennale, creates a temporally indistinct space that invites teenagers to sing and play chess with visitors. For home show, which took place at his apartment in New York, Raza asked artists and friends to intervene in his home life, and gave tours to visitors for the show’s five weeks. Raza also explored exhibition-making as a form of inhabitation at the Villa Empain in Brussels in 2016-7, where he co-curated the shows Mondialité (with Hans Ulrich Obrist), Décor (with Dorothea von Hantelmann and Tino Sehgal), Répétition, and Seeing Zen. With Obrist, he is curating an ongoing series of exhibitions on the legacy of Édouard Glissant, including Mondialité, Trembling Thinking at the Americas Society in New York and Where the Oceans Meet at MDC Museum of Art and Design, Miami. Raza’s collaborative practice includes serving as a dramaturge for group exhibitions such as 2014’s A stroll through a fun palace in the Venice Architecture Biennale, and Solaris Chronicles for LUMA Arles. He is the dramaturge for an ongoing series of exhibitions by the pioneering artist Philippe Parreno. From 2009-2015, he served as producer for Tino Sehgal’s exhibitions, including major presentations at the Guggenheim Museum (2010) and Tate Modern (2012). In 2014 he realized a long-term goal of bringing Sehgal’s works to the ancient center of Athens, Greece. From 2003-2007, he was active as a political activist and organizer in New York. Of Pakistani background, Raza studied literature and filmmaking at Johns Hopkins and New York University, where he helped organize a labor strike in 2005. He has an active book-making practice and has written for Jan Mot Newspaper, Kaleidoscope, modern matter, n+1, NERO, The New Yorker, The New York Times, Spike, and Tennis magazine.

There will be a limited number of seminar participants selected through the open call and will include ASFA students from both the Fine Arts and the Art Theory and History of Art Departments (eligible BA, MA and PhD candidates) as well as external academics, students and art professionals who are interested in the subject.

Maximum number of participants: 12

Interested candidates are invited to submit a proposal (c. 500 words, in English) explaining their motivation in participating in the 1st seminar of the Exhibition Histories series by Asad Raza, as well as on how it will benefit their individual research or practice.

Candidates should also submit a curriculum vitae (max 3 pages).

Applicants might be invited for an interview to discuss their application.

All events will be partly recorded following the consent of speakers and will be published online.

Following the completion of the seminars series during 2019-2021, the organizers are planning an international conference, a new cycle of seminars or lectures on the topic, as well as a publication.

Title of Events and Seminars:

Exhibition Histories from the 17th century to the present

1^st seminar WHAT DO EXHIBITIONS DO? by Asad Raza

Application deadline:

Monday, 1 July 2019

1^st seminar duration:

Thursday, 5 September – Sunday, 8 September 2019

Arrival in Hydra: Thursday, 5 September 2019 – afternoon

End of seminar: Sunday, 8 September 2019 – afternoon

Seminars location:

Hydra island, ASFA Annexe, Greece

Please send your proposals in English (c. 500 words) along with a short cv at exhibitionstories@gmail.com no later than Monday, 1 July 2019.

The first seminar with Asad Raza will be held in English.

Participation expenses for ASFA students (accommodation at the ASFA annexe, transport, food etc.) will be covered by ASFA, the not-for-profit association Hydra 21 and other sponsors.

External participants (not ASFA students) should cover all their expenses.

[Low cost accommodation at ASFA Annexe will be available, and potentially also other reductions].

There will be no participation fee for the seminars

Applicants will receive a reply by mid-July 2019.

 

The Exhibition Histories from the 17th century to the present events are organised under the auspices of ASFA and in collaboration with Hydra 21.

Hydra 21 is a not-for-profit association. It was founded in November 2016 by a group of inhabitants and friends of Hydra (from Greece and abroad). The association’s primal ambition is to promote the island’s rich cultural inheritance as well as to encourage and support contemporary cultural production. www.hydra21.gr

For more information about the events please contact: exhibitionstories@gmail.com

 

Organizing committee:

Dr Irini Marinaki (art historian, PhD The London Consortium)

Dr Konstantinos J. Stefanis (art historian, Curator at The Benaki Museum – Efstathios J. Finopoulos Collection)

Dr. Eva Fotiadi (art historian and theorist, St Joost Academy of Fine and Applied Arts, The Netherlands)

ASFA Scientific Advisors:

Prof. Nikos Daskalothanassis (Professor of History of Modern and Contemporary Art, Athens School of Fine Arts)

Prof. Zafos Xagoraris (Professor of the Visual Arts Department, Athens School of Fine Arts)

---

 

Ανοιχτό Κάλεσμα Συμμετοχών – Σεμινάρια στην Ύδρα

«Ιστορίες Εκθέσεων από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα»

Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών & ΥΔΡΑ 21

 

1^ο Σεμινάριο με τον Asad Raza

Τίτλος Σεμιναρίου: WHAT DO EXHIBITIONS DO?

5-8 Σεπτεμβρίου 2019 (ΑΣΚΤ, Σταθμός Ύδρας)

 

Τα σεμινάρια με θέμα «Ιστορίες Εκθέσεων από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα» και οι παράλληλες εκδηλώσεις που θα τα πλαισιώσουν, θα περιλαμβάνουν παρουσιάσεις που θα αφορούν τις περιοδικές εκθέσεις τέχνης με ιδιαίτερη εστίαση στις σύγχρονες θεωρητικές και ιστορικές προσεγγίσεις. Θα δοθεί η δυνατότητα στους προσκεκλημένους εισηγητές, που ασχολούνται με το θέμα, να παρουσιάσουν την έρευνα τους αλλά και σ’ ένα ευρύτερο κοινό να ενημερωθεί και να συζητήσει για τις εικαστικές εκθέσεις και την ιστορία τους.

Τα σεμινάρια θα πραγματοποιηθούν στον Σταθμό της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στην Ύδρα (υπό την αιγίδα της ΑΣΚΤ και σε συνεργασία με το σωματείο ΥΔΡΑ 21).

Οι επίτιμοι προσκεκλημένοι θα οργανώσουν ένα ολιγοήμερο σεμινάριο όπου θα παρουσιάσουν και θα συζητήσουν την πρακτική και την έρευνα τους με μια μικρή ομάδα επιλεγμένων συμμετεχόντων.

Το σεμινάρια θα επικεντρωθούν, αλλά δε θα περιοριστούν, στις παρακάτω θεματικές:

• Ιστοριογραφία: κοινά ερωτήματα και παράμετροι στη μελέτη της ιστορίας των εκθέσεων από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα – προέλευση και εξέλιξη των ερωτημάτων που υποκίνησαν το ενδιαφέρον της μελέτης της ιστορίας των εκθέσεων
• Αναθεώρηση καθιερωμένων ή και κανονιστικών απόψεων στην ιστορία της τέχνης μέσα από τη μελέτη της ιστορίας των εκθέσεων
• Η περίπτωση της Ελλάδας: ενδιαφέροντα και παραλήψεις, μελέτες και προοπτικές
• Πρωτότυπη έρευνα σχετικών αρχείων
• Προφορικές ιστορίες σχετικές με την επιμέλεια, οργάνωση και την εμπειρία επισκεπτών
• Εθνικά και διεθνή δίκτυα καλλιτεχνών και συνεργασιών για την οργάνωση εκθέσεων
• Συλλέκτες, πάτρωνες και ο ρόλος τους στην οργάνωση εκθέσεων
• Kριτική της τέχνης και ιστορία των εκθέσεων
• Κατάλογοι εκθέσεων (διαφορετικά είδη και η ιστορική τους εξέλιξη)
• Κατηγορίες εκθέσεων και η ιστορία τους (μονογραφικές, ομαδικές, αναδρομικές, εκθέσεις καλλιτεχνικών κινημάτων κ.α.)
• Κριτικές προσεγγίσεις στην «νέα τάση» της ιστορίας των εκθέσεων και της σχετικής βιβλιογραφίας της τελευταίας δεκαετίας
• Ο σημερινός ρόλος του επιμελητή εκθέσεων ως ερευνητή της ιστορίας των εκθέσεων (δημοσιεύσεις, επανεκθέσεις, αρχεία ιστορικών εκθέσεων κ.α.)
• Η έκθεση ως έρευνα και «ζωντανό» αρχείο
• Μεγάλες διεθνείς εκθέσεις
• Παραγνωρισμένα παραδείγματα ιστορικά σημαντικών εκθέσεων
• Προπαγάνδα και εθνικές αφηγήσεις μέσω των εκθέσεων
• Λογοκρισία
• Εκθέσεις Blockbuster και εμπορευματοποίηση
• Νέες μορφές διεπιστημονικών εκθέσεων (οι εκθέσεις ως εκπαιδευτικές εκδηλώσεις/public programmes, συνέδρια, συζητήσεις, παρουσιάσεις αρχείων, διαδικτυακές επιμέλειες κ.α.)

 

Το πρώτο σεμινάριο στην Ύδρα θα πραγματοποιηθεί υπό την επιμέλεια του Asad Raza με τίτλο:

WHAT DO EXHIBITIONS DO?

Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στο νησί της Ύδρας από την Πέμπτη, 5 Σεπτεμβρίου μέχρι και την Κυριακή, 8 Σεπτεμβρίου 2019. Θα επικεντρωθεί στο θέμα WHAT DO EXHIBITIONS DO? με διάφορους τρόπους όπως συζήτηση, διάβασμα, σωματικές ασκήσεις και μαγειρική. Θα έχει τη μορφή ενός τετραήμερου εργαστηρίου. Δεν θα υπάρχει λίστα ανάγνωσης, όμως ο Asad Raza θα επιλέξει μερικά αποφθέγματα με βάση το θέμα του σεμιναρίου και θα τα συζητήσει με τους συμμετέχοντες.

 

Την Τετάρτη, 4 Σεπτεμβρίου 2019, πριν από την έναρξη των σεμιναρίων στην Ύδρα, θα πραγματοποιηθεί μια δημόσια συζήτηση και παρουσίαση της δουλειάς του Asad Raza στην ΑΣΚΤ στην Αθήνα.

 

ASAD RAZA / Σύντομο Βιογραφικό

Ο Asad Raza (γεν. Buffalo, Η.Π.Α; κάτοικος Νέας Υόρκης και Λειψίας), συνδυάζει στα έργα του εμπειρίες ανθρώπων μαζί με αντικείμενα και διάφορα άλλα όντα. Εξερευνά επίσης συχνά την ιδέα του διαλόγου. Για την έκθεση του Untitled (plot for dialogue) το 2017, εγκατέστησε ένα γήπεδο τένις σε μία εκκλησία του 16^ου αιώνα στο Μιλάνο. Στην έκθεση Root sequence. Mother tongue στη Whitney Biennial 2017, στο Rockbund Museum στη Σαγκάη, και στο Grimaldi Forum στο Μονακό, παρουσίασε ένα δάσος από 26 δέντρα μαζί με τους ανθρώπους που τα συντηρούσαν και τα προσωπικά τους αντικείμενα. Το Schema for a school είναι μια σειρά από πειραματικά «μαθήματα» τα οποία πραγματοποιούνται μέσα σε εκθέσεις, όπως στη Ljubljana Graphic Art Biennial το 2015, στο Palais de Tokyo το 2016 και στο Prelude to the Shed στη Νέα Υόρκη το 2018. Ο Raza παρουσίασε πρόσφατα την ταινία του Minor History στο Rotterdam International Film Festival (2019). Αυτή την εποχή εκθέτει ένα καινούργιο έργο για το 34^th Kaldor Public Art Project στο Σίδνεϊ, με τίτλο Absorption. Στα έργα του συχνά δημιουργεί προσωπικούς, ιδιωτικούς χώρους όπως το The Bedroom στη Lahore Biennale (2018), όπου έφηβοι προσκαλούσαν τους επισκέπτες σ’ έναν εφήμερο χώρο να τραγουδήσουν και να παίξουν σκάκι. Για το home show που οργανώθηκε στο διαμέρισμα του στη Νέα Υόρκη το 2015, ο Raza προσκάλεσε φίλους και καλλιτέχνες να παρέμβουν στον χώρο του σπιτιού του, όπου ο ίδιος ξεναγούσε για 5 εβδομάδες τους επισκέπτες της έκθεσης. Ο Raza έχει επίσης ασχοληθεί με τις εκθέσεις ως χώρους κατοικίας, στην Villa Empain στις Βρυξέλλες το 2016-7, όπου επιμελήθηκε τις εκθέσεις Mondialité (με τον Hans Ulrich Obrist), Décor (με την Dorothea von Hantelmann και τον Tino Sehgal), Répétition και Seeing Zen. Μαζί με τον Obrist, έχουν επιμεληθεί μια σειρά εκθέσεων αφιερωμένες στον Édouard Glissant (Mondialité, Trembling Thinking στο Americas Society στη Νέα Υόρκη και Where the Oceans Meet στο MDC Museum of Art and Design στο Μιάμι). Ο Raza συνεργάζεται και «σκηνοθετεί» ομαδικές εκθέσεις όπως οι: A stroll through a fun palace στη Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2014 και Solaris Chronicles για το LUMA Arles. Είναι επίσης δραματουργός μιας σειράς εκθέσεων του πρωτοποριακού καλλιτέχνη Philippe Parreno. Την περίοδο 2009-2015, ήταν παραγωγός στις εκθέσεις του Tino Sehgal, που έλαβαν μέρος στα μουσεία Guggenheim Museum (2010) και Tate Modern (2012). Το 2014 πραγματοποίησε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο να παρουσιάσει το έργο του Sehgal This progress στην Ελλάδα, στη Ρωμαϊκή Αγορά της Αθήνας. Από το 2003 μέχρι το 2007, ήταν ενεργός πολιτικός ακτιβιστής στη Νέα Υόρκη. Έχει καταγωγή από το Πακιστάν και σπούδασε λογοτεχνία και σκηνοθεσία στο Johns Hopkins και στο New York University, όπου βοήθησε στην οργάνωση μιας απεργίας το 2005. Έχει συνεργαστεί με τον Hans Ulrich Obrist για το βιβλίο Ways of Curating (2014). Κείμενα του έχουν δημοσιευθεί στα έντυπα: Jan Mot Newspaper, Kaleidoscope, modern matter, n+1, NERO, The New Yorker, The New York Times, Spike και Tennis magazine. Το βιβλίο του Mondialité: Or the Archipelagos of Édouard Glissant δημοσιεύθηκε από τις εκδόσεις Skira το 2018.

Ο αριθμός των συμμετεχόντων που θα επιλεγούν από το ανοιχτό κάλεσμα είναι περιορισμένος.

Οι συμμετέχοντες μπορεί να είναι φοιτητές και των δύο τμημάτων της ΑΣΚΤ (προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί, υποψήφιοι διδάκτορες) αλλά και ακαδημαϊκοί, φοιτητές, επαγγελματίες κ.ά. (εκτός ΑΣΚΤ) από το χώρο των τεχνών.

Ανώτατος αριθμός συμμετεχόντων: 12

Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να στείλουν μια πρόταση (περίπου 500 λέξεις στα αγγλικά) όπου θα αιτιολογούν το κίνητρό τους να συμμετάσχουν στο πρώτο σεμινάριο με τον Asad Raza στην Ύδρα καθώς και τα οφέλη που πιστεύουν ότι θα αποκομίσουν για την προσωπική τους έρευνα και παραγωγή.

Μαζί με την πρόταση οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να καταθέσουν ένα σύντομο βιογραφικό (μέχρι 3 σελίδες αγγλικά ή ελληνικά).

Οι ενδιαφερόμενοι ενδέχεται να κληθούν σε συνέντευξη για να συζητηθούν οι προτάσεις τους.

Οι εκδηλώσεις θα βιντεοσκοπηθούν με την άδεια των ομιλητών και θα δημοσιευθούν σε σχετική ιστοσελίδα.

Στις προθέσεις των διοργανωτών είναι, μετά την λήξη του κύκλου των σεμιναρίων για την περίοδο 2019-2021, η οργάνωση ενός διεθνούς συνεδρίου με θέμα την ιστορία των εκθέσεων καθώς και η έκδοση σχετικού υλικού που θα προκύψει από τις εκδηλώσεις.

Τίτλος Εκδηλώσεων και Σεμιναρίων:

Ιστορίες Εκθέσεων από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα

Exhibition Histories from the 17th century to the present

1^ο Σεμινάριο WHAT DO EXHIBITIONS DO? με τον Asad Raza

Καταληκτική Ημερομηνία Υποβολής Προτάσεων και Βιογραφικών:

Δευτέρα, 1 Ιουλίου 2019

Διάρκεια Πρώτου Σεμιναρίου:

Πέμπτη, 5 Σεπτεμβρίου 2019– Κυριακή, 8 Σεπτεμβρίου 2019

Άφιξη στην Ύδρα: Πέμπτη, 5 Σεπτεμβρίου 2019, απόγευμα

Ολοκλήρωση Σεμιναρίου: Κυριακή, 8 Σεπτεμβρίου 2019, απόγευμα

Χώρος Διεξαγωγής Σεμιναρίου:

Ύδρα, Σταθμός ΑΣΚΤ

Οι προτάσεις (περίπου 500 λέξεις στα αγγλικά) καθώς και ένα σύντομο βιογραφικό σας (ελληνικά ή αγγλικά) πρέπει να αποσταλούν ηλεκτρονικά στη διεύθυνση exhibitionstories@gmail.com μέχρι τη Δευτέρα, 1 Ιουλίου 2019.

Το σεμινάριο με τον Asad Raza θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά.

Τα έξοδα συμμετοχής των φοιτητών της ΑΣΚΤ (διαμονή, μετακίνηση, τρόφιμα στον Σταθμό κ.α.) θα καλυφθούν από την ΑΣΚΤ (χορηγία σε είδος), το σωματείο ΥΔΡΑ 21 και άλλους χορηγούς.

Οι συμμετέχοντες που δεν είναι φοιτητές της ΑΣΚΤ θα πρέπει να καλύψουν οι ίδιοι όλα τους τα έξοδα.

[Θα υπάρξει δυνατότητα διαμονής στον Σταθμό της ΑΣΚΤ στην Ύδρα χαμηλού κόστους καθώς και κάποιες άλλες εκπτώσεις.]

Η συμμετοχή στα σεμινάρια θα είναι δωρεάν για όλους τους επιλεγμένους συμμετέχοντες.

Οι απαντήσεις με τις αποφάσεις της επιτροπής θα ανακοινωθούν μέχρι τα μέσα Ιουλίου του 2019.

Οι εκδηλώσεις και τα σεμινάρια Ιστορίες Εκθέσεων από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα τελούν υπό την αιγίδα της ΑΣΚΤ σε συνεργασία με το ΥΔΡΑ 21.

Το ΥΔΡΑ 21 είναι σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2016 από μια ομάδα Υδραίων και φίλων της Ύδρας (από την Ελλάδα και το εξωτερικό) που θέλουν κινητοποιήσουν όλους όσους αγαπούν και ενδιαφέρονται για την Ύδρα, να συνδράμουν σε μια κοινή προσπάθεια για την ανάδειξη και ανάπτυξη του νησιού www.hydra21.gr

Για περισσότερες πληροφορίες στο exhibitionstories@gmail.com

Οργανωτική Επιτροπή:

Δρ. Ειρήνη Μαρινάκη (Ιστορικός της Τέχνης, PhD The London Consortium)

Δρ. Κωνσταντίνος Ι. Στεφανής (Ιστορικός της Τέχνης, Επιμελητής Μουσείου Μπενάκη-Συλλογή Ε. Φινόπουλου)

Δρ. Εύα Φωτιάδη (Ιστορικός της Τέχνης, PhD University of Amsterdam/St Joost Academy of Fine and Applied Arts, The Netherlands)

Επιστημονικοί Σύμβουλοι ΑΣΚΤ:

Νίκος Δασκαλοθανάσης, Καθηγητής Ιστορίας της Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης (Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης, ΑΣΚΤ)

Ζάφος Ξαγοράρης (Καθηγητής, Τμήμα Εικαστικών Τεχνών, ΑΣΚΤ)

Έλληνες Ναΐφ Ζωγράφοι από τη Συλλογή Χρήστου και Πόλλυς Κολλιαλή @lemmth

Το Λαογραφικό & Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας – Θράκης (ΛΕΜΜ-Θ), σε συνεργασία με το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού παρουσιάζουν την έκθεση:

Έλληνες Ναΐφ Ζωγράφοι

από τη Συλλογή Χρήστου και Πόλλυς Κολλιαλή

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα τελέσει ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης

την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019, στις 19:00,

στον χώρο του ΛΕΜΜ-Θ, Β. Όλγας 68, στη Θεσσαλονίκη.

Διάρκεια Έκθεσης: 22/02 – 02/06/2019

Χορηγός Επικοινωνίας : ΕΡΤ

Η βασισμένη στη Συλλογή των Ναΐφ Ζωγράφων του Χρήστου και της Πόλλυς Κολλιαλή έκθεση, που φιλοξενεί το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης, συστήνει στο κοινό της Θεσσαλονίκης τη ναΐφ ζωγραφική ως ιδιαίτερη κατηγορία του καλλιτεχνικού πεδίου. Την ίδια στιγμή αναδεικνύει τη συγκροτημένη και μεθοδική συλλεκτική αντίληψη και το σκεπτικό που διέπουν τη συλλογή Κολλιαλή, δομημένη εξ αρχής με την πρόθεση της προσφοράς, της αμοιβαιότητας, της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης με το κοινωνικό σύνολο.

Η έκθεση παρουσιάζει έργα σημαντικών εκπροσώπων του είδους από την Ελλάδα και την Κύπρο. Η ευρύτητα του ύφους και των θεματικών που παρουσιάζονται, η ποιότητα των έργων, όπως και το προφίλ των ίδιων των ζωγράφων που εκπροσωπούνται στην έκθεση, λειτουργούν αναθεωρητικά σε σχέση με μια σειρά από ζητήματα, αναφορικά με την παγιωμένη θεώρηση της ναΐφ καλλιτεχνικής παραγωγής στο πλαίσιο της ιστορίας της τέχνης: η διάκριση υψηλής και ευτελούς τέχνης, τα περίφημα στοιχεία της «αφέλειας», του αυθορμητισμού και της ανεπεξέργαστης γραφής ως δομικών στοιχείων της ναΐφ καλλιτεχνικής δημιουργίας, η απουσία συστηματικών σπουδών σε Σχολές Καλών Τεχνών, το προφίλ του «λαϊκού», «αφελούς», «αγράμματου» καλλιτέχνη, είναι ορισμένες από τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που δοκιμάζονται – και καταρρίπτονται.

Η διάταξη των έργων στην παρούσα έκθεση, παρακολουθώντας ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο έχει συγκροτηθεί η ίδια η συλλογή, οργανώνεται σε θεματικές ενότητες που αναπτύσσονται ανά αίθουσα: αστικά τοπία και σκηνές της καθημερινής ζωής, ιστορικά, μυθολογικά και αλληγορικά θέματα, τοπία της υπαίθρου και σκηνές της αγροτικής ζωής, διακοσμητικά θέματα και νεκρές φύσεις, θρησκευτικές τελετές και πανηγύρια, θέματα με αναφορές στο θέατρο σκιών, θάλασσες με παραδοσιακά σκαριά. Όλα μαζί συνθέτουν έναν ονειρικό, ζωηρόχρωμο και φωτεινό, αμιγώς ζωγραφικό κόσμο, στον οποίο ωστόσο οι θεατές νιώθουν την άνεση να εισχωρήσουν και να τον οικειοποιηθούν, να αισθανθούν πως ανήκουν στις ιστορίες που αφηγούνται τα έργα, να αναγνωρίσουν σε αυτά κομμάτια του εαυτού τους και των μικρών προσωπικών τους ιστοριών.

Άννυ Μάλαμα

Δρ Ιστορίας της τέχνης

Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού

*Δελτίο Τύπου

 

The Museum in the Global Contemporary – Debating the Museum of Now

Museum Studies at Leicester 50th Anniversary Conference

20-22 April 2016

The Museum in the Global Contemporary: Debating the Museum of Now 

Global Contemporary Draft 3 Programme

Contributors

*This is a general Museum Studies conference. It is not concerned with any single perspective and thus this is an open – and open-minded – call. It might, however, be useful to ground this notion of the ‘global contemporary’ a little. So here are just a few ways to think about it:

The mobility of people and things

Consider the implications and opportunities of our new mobility. We are less culturally isolated and more likely to exist in multicultural societies. But the movement of people has other complexities. We live in an era of human displacement, economic migration and asylum-seeking. Demographic change, social media, and foreign policy have produced threats from rising nationalism to political extremism and global terrorism. Global capitalism has produced new power structures, the evasion of corporate responsibility, neo-colonialism and homogenising cultural change. Museums have faced up to this by being active in building social cohesion and integration, protecting identities, and acting in cultural exchange and cultural diplomacy. Museums have developed new international collaborations, challenged the politics of majority in favour of disenfranchised groups and embraced new forms of collection mobility and access. Museums may rarely work at the level of international headlines but instead can have a powerful effect at community level. What models, innovations, and opportunities exist in this complex mobile world?

Perceptions of ourselves and others

The Global Contemporary is not simply about mobility. It also affects perception. It opens up new influences in the conception, management and business operation of the museum. It has provided a new context for global acts of professionalisation and standardisation, and for the dissemination of models of practice and museological research. It has made museum and heritage practitioners and communities increasingly aware of the uniqueness of specific cultures and the threats posed by globalisation and social change. It has also exposed the damaging consequences of tourism and heritage, and called for new models of engagement. Globally it has been possible to know, and conceive of, the individual in distant cultures. The exotic Other has been displaced. The world has been increasingly humanised. The world is no longer to be read or understood through dominant Western cultural models. There is a new global cultural awareness that situates national minorities in the context of international politics. Global visibility also exposes to a wider audience matters of social injustice, indigenous rights, and racial and religious discrimination. If museums possess a new global visibility to what extent can they disseminate the core values of peaceful and cohesive societies built on local cultural values? To what extent do they offer an alternative worldview to that played out in world politics?

The conceptualisation of performances and audiences

The Global Contemporary also transforms how we think about museum media, audiences and markets. Today, it is possible for the city exhibition to become the global app, the local loans scheme can realise global ambitions, the material collection can be experienced as virtual and augmented reality, the temporary exhibition might seek crowd funding, and so on. The local audience might now be a medium for global reach, as the audience becomes participant and advocate. Museums everywhere now have access to expertise. In a world where few audiences are isolated from world media, how does the role of the local museum change? How does the global potential of a local project affect its conception and scale?

ΤΕΥΧΟΣ #3 ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2014

Κυκλοφόρησε το τρίτο τεύχος του περιοδικού Ιστορία της τέχνης (Χειμώνας 2014-2015). Πρόκειται για το μοναδικό στη χώρα μας περιοδικό ακαδημαϊκού και ερευνητικού προσανατολισμού με εξειδίκευση στο πεδίο της ιστορίας και της θεωρίας της τέχνης από την Αναγέννηση έως τις μέρες μας. Το περιοδικό, ένα πεδίο ανεξάρτητου επιστημονικού διαλόγου, απευθύνεται ταυτοχρόνως και στο συνεχώς αυξανόμενο κοινό των φιλότεχνων, στους φοιτητές, στους καλλιτέχνες, στους συλλέκτες, στους επαγγελματίες του χώρου (επιμελητές μουσείων, χώρων τέχνης, πολιτιστικών φορέων και ιδρυμάτων) και γενικότερα σε όλους εκείνους που επιθυμούν να προσεγγίσουν τα καλλιτεχνικά φαινόμενα με έναν έγκυρο και ουσιαστικό τρόπο αλλά και να ενημερωθούν κριτικά για τις νέες εκδόσεις, τις επιστημονικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, τις εκθέσεις και τα συνέδρια που πραγματοποιούνται εντός και εκτός Ελλάδας.

Στο τεύχος #3 (Δεκέμβριος 2014) το περιοδικό διευρύνει τον ορίζοντά του προς μια περιοχή που ανέκαθεν διατηρούσε με την ιστορία των εικαστικών τεχνών μια περίπλοκη σχέση: την ιστορία της αρχιτεκτονικής. Στο παρόν τεύχος περιλαμβάνεται λοιπόν η συναρπαστική ιστορία των CIAM, των Διεθνών Συνεδρίων Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής, κατά την πρώτη –μεσοπολεμική– περίοδο της λειτουργίας τους. Το περιοδικό συμμετέχει επίσης –με κριτική διάθεση– στον εορτασμό του «Έτους Γκρέκο»– φιλοξενώντας ένα κείμενο του καθηγητή Fernando Marías, ενός από τους κορυφαίους μελετητές του έργου του Θεοτοκόπουλου (το κείμενο δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά). Ακολουθεί μια νέα προσέγγιση για τη σχέση αρχαιολογίας και ιστορίας της τέχνης στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα, ένα κείμενο για τις ελληνικές συλλογές έργων τέχνης στις πρώτες δεκαετίες 20ού αιώνα, μία άγνωστη συνεργασία του Γιάννη Τσαρούχη με το περιοδικό Ερυθρός Σταυρός της Νεότητος, όπου περιλαμβάνεται ίσως το πιο πρώιμα (1927) δημοσιευμένο έργο του, η ελληνική μετάφραση μιας βιογραφίας, είναι η πρώτη, του Μιχαήλ Αγγέλου που έγραψε στα λατινικά ο Paolo Giovio, μια επιστολή (1470) του ζωγράφου Francesco del Cossa στον Δούκα Borso d’Este, τεκμήρια για τη σχέση του Λύσανδρου Καυταντζόγλου με την Ακαδημία του Αγίου Λουκά στη Ρώμη και, φυσικά, κριτική παρουσίαση σημαντικών εκθέσεων και βιβλιοκριτική καθώς και η παρουσίαση πρόσφατων επιστημονικών συνεδρίων. Τέλος, πρέπει να τονισθεί η σημασία μιας πρωτότυπης καταγραφής που περιλαμβάνεται στο παρόν τεύχος: δημοσιεύεται εδώ ο κατάλογος των διδακτορικών διατριβών περί νεότερης τέχνης που υποστηρίχτηκαν σε ελληνικά ΑΕΙ μεταξύ των ετών 1973 και 2013· χαρτογραφείται έτσι για πρώτη φορά αυτό το ειδικό πεδίο όπως προκύπτει από την ακαδημαϊκή έρευνα τα τελευταία 40 χρόνια.

Τη διεύθυνση του περιοδικού έχει ο Νίκος Δασκαλοθανάσης, καθηγητής ιστορίας της τέχνης στην ΑΣΚΤ, ενώ τη συντακτική ομάδα απαρτίζουν ο Παναγιώτης Ιωάννου, επίκουρος καθηγητής ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, η Τιτίνα Κορνέζου, επίκουρη καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και η Άννυ Μάλαμα, επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης.

Το περιοδικό κυκλοφορεί κάθε χειμώνα και καλοκαίρι από τις εκδόσεις futura και βρίσκεται στα κεντρικά βιβλιοπωλεία όλης της χώρας.

The Göttingen Institute for Advanced Study [*early career fellowships]

Lichtenberg-Kolleg – The Göttingen Institute for Advanced Study

Early Career Fellowships, 2015–17
Applications due by 2 March 2015

The Rembrandt database (research resource on Rembrandt paintings)

The Rembrandt Database is an inter-institutional research resource for information and documentation on paintings by Rembrandt – or attributed to him, either now or in the past – in museums around the world. The Rembrandt Database is open to anyone, but focuses on academic and museum professionals and students.

The database is still in the development stage. The contents and functionalities of this website are being improved and expanded continuously.

The Rembrandt Database is a joint initiative of the RKD (Netherlands Institute for Art History) and the Royal Picture Gallery Mauritshuis in The Hague, the Netherlands. Its content is provided by a range of partner institutions around the world. The Rembrandt Database is generously supported by The Andrew W. Mellon Foundation in New York.

The Rembrandt Database started as a pilot project in 2008. The website was officially launched on 19 September 2012. It will be improved and expanded in the years to come and maintained by the RKD as one of its permanent facilities.

Call for papers, «MuseumNext» conference [*Geneva, 19-21 April 2015]

http://www.museumnext.com/museum_conference/

proposal submission deadline: 31st Oct 2014 -> http://www.museumnext.com/museum-conference-call-papers/